ในวันที่ฝนโปรย ร่วงโรยฟ้า
นั่งสบตากับไอในกระจก
กาแฟดำ หนึ่งแก้วแล้วหยิบยก
มองดูฝนที่ตก, จนอกชื้น
ภายในร้านไม่เหงา เราเศร้าลึก!
นั่งตรองตรึกนึกคำจำสะอื้น
ไม่ทันได้กล่าวปลุก เธอลุกยืน
แล้วก็ยื่นประกาศ, ขาดไมตรี
เหลือเพียงตัวของเรา เหงาหดหู่
แอบนั่งอยู่ในมุมกลุ้มอยากหนี
สั่งขนม กาแฟไป เงินไม่มี
แล้วพรุ่งนี้มาเคลียร์, เชื่อไว่ก่อน! (นะเฮีย )
.........................






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า