เมือแสงทองส่องฟ้านกกาตื่น
อรุณรื่นชื่นจิตชีวิตใหม่
เสมือนครั้งสมัยเรายังเยาว์วัย
สำราญใจไร้ทุกข์สนุกกัน
ตะวันสายคล้ายกลุ้มของหนุ่มสาว
ครั้นถึงคราวหาคู่สู่สุขสันต์
หากสองใจสมปองครองสัมพันธ์
เช่นความฝันหวานชื่นรักยืนยง
ระวิวารผ่านสายเข้าบ่ายคล้อย
ต้นไม้น้อยถึงวัยใหญ่ระหง
แต่ชีวิตเรานั้นไม่มั่นคง
อาจปลิดปลงส่งให้อีกใจช้ำ
ในที่สุดมนุษย์เราก็เท่านี้
เกิดแก่มีเจ็บตายคือบ่ายค่ำ
สิ่งที่เหลือเพื่อกำหนดเขาจดจำ
คือบุญ,กรรมทำไว้ให้โลกลือ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
