.jpg)
ทุ่มใจเขียนอักษราจนหน้าเหี่ยว
ต้องวางเคียวเกี่ยวข้าวปวดร้าวยิ่ง
หนึ่งคะแนนของเราเขาตัดทิ้ง
เพราะผิดจริงจึงรับกับปราชัย
เสพกลอนของผองพี่ที่หลากรส
ทุกถ้อยพจน์งดงามเกินห้ามไหว
ดั่งเจอเพชรเจ็ดสีที่เจียระไน
จึงเผลอใจไตร่ตรองมองอีกครั้ง....
---สะเลเต---
ต้องวางเคียวเกี่ยวข้าวปวดร้าวยิ่ง
หนึ่งคะแนนของเราเขาตัดทิ้ง
เพราะผิดจริงจึงรับกับปราชัย
เสพกลอนของผองพี่ที่หลากรส
ทุกถ้อยพจน์งดงามเกินห้ามไหว
ดั่งเจอเพชรเจ็ดสีที่เจียระไน
จึงเผลอใจไตร่ตรองมองอีกครั้ง....
---สะเลเต---
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
