~*~ น้ำตาดอกไม้ ~*~
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
29 พฤษภาคม 2024, 07:50:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ~*~ น้ำตาดอกไม้ ~*~  (อ่าน 6249 ครั้ง)
วลีลักษณา
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 158
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 390

สร้อยศิลป์จินตกานท์ โดยวลีลักษณา


เว็บไซต์
« เมื่อ: 02 สิงหาคม 2011, 05:49:PM »

~*~ น้ำตาดอกไม้ ~*~

วันนี้, 16:14 | นามปากกา: waleelaksana | หมวด: กลอน » กลอนอกหัก | จำนวนผู้ชม: 0 ครั้ง แก้ไข
กลอนบทนี้ได้ถูกลอกไปโพสท์ที่ เวบ "เม็ดทราย" ตามลิงค์ คลิ๊กดูกลอนที่ถูกกอปไปที่ "เวบเม็ดทราย"http://medsai.org/index.php?topic=5905.0

ข้าพเจ้า วลีลักษณา เจ้าของบทกลอนขอประนามการกระทำของผู้ใช้นามว่า "สายลมที่หวังดี" ที่ขโมยบทกลอนไปโพสท์ภายใต้นามปากกาของตัวเองโดยไร้ยางอาย และ ไร้ จริยธรรม

และใคร่ขอให้เพื่อนสำรวจกลอนของท่าน อาจถูกขโมยไปด้วยเหมือนกัน


~*~ น้ำตาดอกไม้ ~*~

วันนี้, 16:14 | นามปากกา: waleelaksana | หมวด: กลอน » กลอนอกหัก | จำนวนผู้ชม: 0 | จำนวนคอมเมนต์ (2) | แก้ไข พิมพ์
~*~ น้ำตาดอกไม้ ~*~

30 มิ.ย. 2010 | นามปากกา: waleelaksana | หมวด: กลอน » กลอนอกหัก | จำนวนผู้ชม: 545 | จำนวนคอมเมนต์ (4) | แก้ไข พิมพ์
~*~ น้ำตาดอกไม้ ~*~

๐ งามช่อมาลย์ ซ่านหอม รายล้อมถิ่น
ภู่ผึ้งบิน ด่ำดอม ตอมเกสร
แสงตรู่สาง พร่างพื้น ทิคัมพร
อาบกลีบซ้อน สล้างไหว อยู่ในลม

๐ อยากหยุดวัน เวลา ที่ล้าเหนื่อย
แล้วปลดเปลือย เปลือกจินต์ ให้สิ้นขม
ราน ราก ความ โง่เขลา เผาอารมณ์
ล่องระทม ลอยไกล ในห้วงกาล

๐ อยู่ท่ามกลาง บุพผา ตราบลาโลก
ละทิ้งโศก ทุกข์เศร้า ที่เฝ้าผลาญ
ละทิ้งสุข..แสวงหามาเนิ่นนาน
ปล่อยทดท้อ ทรมาน พ้นผ่านจินต์

๐ อิจฉาผึ้ง ภมร ที่ร่อนเคล้า
ได้แนบเนา เช้าค่ำ ดอมด่ำกลิ่น
อิ่มเอมใน รสหวาน สุมาลย์ริน
เริงร่อนบิน รื่นฉม ชมพะยอม

๐ โอ้เหตุใด ไยหนอ เราท้อนัก
เหมือนถูกผลัก ตกเหว เปลวเพลิงห้อม
หลงอยู่ใน ช่วงยาม ความจอมปลอม
ที่รายล้อม รอบร่าง แทบวางวาย

๐ ผิดที่ใจ ใฝ่หา คว้าสายรุ้ง
มาแต่งปรุง ภาพฝัน อย่างมั่นหมาย
สิ้นละออง..ฟ้าคุ้ง..ร้างรุ้งพราย
เช่นความหวัง พังทลาย ที่ปลายทาง

๐ ท่ามเวิ้งว้าง ว่างเปล่า และเหงาเงียบ
ยังเย็นเยียบ เพียบอยู่ ไม่รู้สร่าง
เหมือนกลีบมาลย์ ร่วงลิ่ว ปลิวร่อนคว้าง
หล่นซบกลาง ดินดาล สิ้นหวานงาม

๐ สุดจะฝืน ยืนตน ให้พ้นช่วง-
ที่หนักหน่วง เกินต้าน หรือผ่านข้าม-
แม้ล้มลุก แม้ล้า..พยายาม
เหมือนกลับตาม ทับถม ให้จมดิน

๐ เช่นนั้นแล้ว พรากปราณ ล่มรานล่วง
เพื่อพ้นบ่วง บาปบรรพ์ ให้มันสิ้น
จบเสียที โลกหม่น หยุดยลยิน
มอบชีวิน เส้นสรวง ในบ่วงกรรม!



คลิ๊ก เวบเม็ดทราย ที่ลอกกลอนไปวาง
http://medsai.org/index.php?topic=5905.0


~*~ น้ำตาดอกไม้ ~*~

กอปไปทั้งกลอนเลยแม่เจ้า


คลิ๊กกลอนเดิมที่โพสท์ไว้ที่ดีดีจัง
http://poem.deedeejang.com/category/4/10091--ayoaayoiayoayoiayoayoayoaayoa-.html[ftp=ftp://[/ftp]][url][ftp]][/ftp]][url][ftp][/ftp][/url]

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

ระนาดเอก, --ณัชชา--, คนเผาถ่าน, tina, ...สียะตรา.., รพีกาญจน์, amika29, นพตุลาทิตย์, สายใย, สะเลเต, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ไพร พนาวัลย์, เมฆา...

ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

รวมกลอนวลีลักษณา
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=waleelaksana

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s