"กับดักหนุ่มนักกลอน"
ดุจเวทย์มนตร์ดลใจใส่อักษร
ดุจภมรหลงใหลในบุปผา
ดุจเหยื่อล่อต่อใจในทุกครา
ดุจนางฟ้ากระเซ้าเย้าชาวดิน
ทางอักษรกลอนกานท์เธอหวานล้ำ
เธอตอกย้ำคำหวานหว่านไม่สิ้น
กระแทกโถมโหมสู่ประตูจินต์
ให้ถวิลเฝ้านอนอ่านกลอนเธอ
หนุ่มนักกลอนอ่อนหัดดูขัดเขิน
เธอจะเมินไหมนี่ที่เผยอ
กลอนยังเคว้งเพลงร้องตอบ..ชอบไหมเออ
เพลงชาติเด้อ..ร้องได้ไม่อายใคร
.
กาแฟดำ
05/01/2011
ผมแต่งกลอนที่เป็นเรื่องเป็นราวไม่กี่ชิ้น..ขอเอามาแปะไว้ในมุมกาแฟก็แล้วกัน อิ อิ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
