เล็บมือนางวางดอกนอกกระถาง
ชมพูจางแดงจัดสลัดร่วง
คืนฝนฟาดกราดเส้นระเนนพวง
ดื่นหยดดวงน้ำพราวราวน้ำตา
คราวความรักพักหยุดสุดถนน
เราต่างคนหม่นหมางต่างใฝ่หา
เมื่อทางแพร่งเปิดเผยจำเอ่ยลา
คมวาจาแทงจ้วงลึกดวงใจ
หยิบดอกเล็บมือนางพร่างหยาดน้ำ
ขืนปักค้ำประคองป้องไม่ได้
จึงร่วงช้ำฉ่ำชื้นเกลื่อนพื้นไป
วันแกร่งพอช่อใหม่ค่อยอวดชม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
