เหมือนม่านบางขวางไว้เอื้อมไม่ถึง
เสียงรำพึงแผ่วผ่าวราวครวญคร่ำ
ไม่ได้คิดปล้นคร่ามาเก็บงำ
แต่รักทำเที่ยวเล่นเบนเบี่ยงทาง
เราต่างคนต่างมาเวลาไหน
ช่อเข็มร่วงรอยใครได้เหยียบย่าง
เก้าอี้อุ่นใครหนอมารอนาง
เรานั่งบ้างเช็ดป้ายสายน้ำตา
วันสุดท้ายให้กันพลันยุติ
รักเพิ่งผลิหักรายตายตรงหน้า
ไร้โอกาสพลาดหวังสั่งอำลา
จะถอนใจคืนมาอย่างไรทัน






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า