[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ลมลำเพยพัดผ่านสะท้านอก
ดั่งลูกนกไกลสิ้นถิ่นหวงแหน
ไร้ปีกป้องผองภัยในดินแดน
ทุกข์อัดแน่นซานซบหมายหลบภัย

นิจจาเอ๋ยเคยอุ่นละมุลหวาน
เมื่อถึงกาลต้องพรากจากฟ้าใส
แสนเจ็บปวดรันทดหมดทั้งใจ
ถูกบางใครเหยียบย่ำช้ำกมล

เขียนกลอนหวานก็เป็นเห็นวันนี้
เหงาฤดีที่เปรยเลยฉงน
คนโผงผางอย่างเธอเผลอเปรอปน
พอได้ยลผลอารมณ์ขอชมเธอ

ที่กระด้างให้เห็นเป็นเพียงฉาก
ที่กั้นจากสายตานักล่าเหรอ
เนื้อในแท้แม่ละมุน อุ่นนะเออ
จึงขอเพ้อถึงบ้าง..อย่างลมลม. 

"บ้านริมโขง"

ก็พอกันนั่นหนอพ่อริมโขง
หยุดโขมงเป็นหวานจนพาลขม
มิใช่คนกระด้างคางเขี้ยวคม
ชอบทับถมข่มใครให้ชอกช้ำ

คารมกลอนใช่แจ้งแสดงชัด
ถึงความจริงแห่งอัตตาตนพร่ำ
คนบางคนอาจน้อยห้วนถ้อยคำ
มิควรคิดว่าต่ำชอบซ้ำเติม

"กานต์ฑิตา"
๒ กรกฎาคม ๒๕๕๔