.jpg)
ลมลำเพยพัดผ่านสะท้านอก
ดั่งลูกนกไกลสิ้นถิ่นหวงแหน
ไร้ปีกป้องผองภัยในดินแดน
ทุกข์อัดแน่นซานซบหมายหลบภัย
นิจจาเอ๋ยเคยอุ่นละมุลหวาน
เมื่อถึงกาลต้องพรากจากฟ้าใส
แสนเจ็บปวดรันทดหมดทั้งใจ
ถูกบางใครเหยียบย่ำช้ำกมล
ดั่งลูกนกไกลสิ้นถิ่นหวงแหน
ไร้ปีกป้องผองภัยในดินแดน
ทุกข์อัดแน่นซานซบหมายหลบภัย
นิจจาเอ๋ยเคยอุ่นละมุลหวาน
เมื่อถึงกาลต้องพรากจากฟ้าใส
แสนเจ็บปวดรันทดหมดทั้งใจ
ถูกบางใครเหยียบย่ำช้ำกมล
เขียนกลอนหวานก็เป็นเห็นวันนี้
เหงาฤดีที่เปรยเลยฉงน
คนโผงผางอย่างเธอเผลอเปรอปน
พอได้ยลผลอารมณ์ขอชมเธอ
ที่กระด้างให้เห็นเป็นเพียงฉาก
ที่กั้นจากสายตานักล่าเหรอ
เนื้อในแท้แม่ละมุน อุ่นนะเออ
จึงขอเพ้อถึงบ้าง..อย่างลมลม.
เหงาฤดีที่เปรยเลยฉงน
คนโผงผางอย่างเธอเผลอเปรอปน
พอได้ยลผลอารมณ์ขอชมเธอ
ที่กระด้างให้เห็นเป็นเพียงฉาก
ที่กั้นจากสายตานักล่าเหรอ
เนื้อในแท้แม่ละมุน อุ่นนะเออ
จึงขอเพ้อถึงบ้าง..อย่างลมลม.
"บ้านริมโขง"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
