[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

เราเริ่มเป็นดักแด้แต่แรกเข้า
พอนานเนามานิดมีมิตรเพื่อน
เข้ามาทักทายเราเฝ้าเยี่ยมเยือน
จนวันเคลื่อนที่เห็นเป็นแมงวัน

เป็นแมงวันหัวเขียวเทียวต่อตอบ
เพราะใจชอบบทกวีตามที่ฝัน
อดนอนบ้างเหนื่อยบ้างก็ช่างมัน
มิได้หวังเลื่อนชั้นขั้นกวี

เวปมาสเตอร์ทำไมใจร้ายนัก
มาหาญหักน้ำใจได้หรือนี่
ตัดคะแนนเราไปไร้ปราณี
วันพรุ่งนี้ เจอกัน..ศาลปกครอง

 

เห็นลูกโป่งลอยล่องสู่ท้องฟ้า
ดูแล้วน่าใจหายมิวายจ้อง
ที่เจ้าลอยด้วยลมระดมพอง
คงจะต้องร่วงหล่นลงบนดิน

ฝนตกหนักน้ำนองสู่คลองใหญ่
มันจึงไหลเชี่ยวกรากล้นหลากถิ่น
อีกไม่นานฝนแล้งแห้งธานินทร์
คงได้ยินนางแมวทั่วแนวนา

มองจอมปลวกค่อยใหญ่อยู่ในที่
ทุกวันไม่เห็นมีจะหนีหน้า
เจ้าค่อยผลุดค่อยโผล่ไม่โชว์ตา
ดั่งจะท้าแดดลมให้ชมเชย

ดุจคะแนนบ้านกลอนทีร่อนไหล
จากน้ำใจเพื่อนฝูงป้าลุงเอ๋ย
มันก็มีขึ้นบ้างไม่ต่างเลย
บทกวีนี้เปรยให้เผยความ

อย่าน้อยใจไปเลยอาจเคยลด
ยังไม่หมดหรอกหนาเพียงป่าหนาม
ฉันทลักษณ์อักษราจะพางาม
อย่าไปห้ามการลดเชิญกดลง

เพราะยิ่งลดยิ่งแน่นดั่งแผ่นหิน
ดั่งเปลวดินถิ่นปลวกผนวกผง
ดูกวีหลายท่านงานผจง
คะแนนคงนิดหน่อยไม่ค่อยมี 

 
"ปรางค์  สามยอด"