แต่คนอื่นถ้าพี่มิเขียนถึง กลังโกรธหึงว่าพียงคิดพิสมัย
ทั้งป้าบนลุงเตี้ยและป้าไร ต่างแต่มีน้ำใจกันทุกคน
ทั้งพี่จบ-พี่กว้างและเมียพี่ ล้วนแต่ดีมีอะไรไม่เคยบ่น
ทั้งไอ้เอ-ลุงอาน้าทุกคน ไอ้บี-บอยทุกคนต่างแต่ดี
ทั้งพ่อแม่ของน้องเป้าพี่สาวนาค อีกมายมากมวลหมู่เคยดู๋ดี๋
มีมวล-แมน-เอซซ์-รจนิสันดี กับทิดติ้กชอบที่ไม่พูดจา
ส่วนพี่พลนั้นชอบทำตลก อยู่งกงกว่าตัวเป็นหัวหน้า
ดูก็ดีนิสัยได้ขำฮา อีกพี่ราญขาญเฮฮาด้วยอีกคน
เสียแต่โข่ง-เร-แมวมาแคล้วคลาด เกิดประหลาดกลับกลายมาหายหน
จะสั้งลาสักคำน้ำใจคน แกมระคนคำว่าใช่ด่าทอ
ด้วยเดือนนี้เดือนนี้เดือนหกศกสี่สิบ จึงยื่นหยิบคำความตามพอศอ
ที่มหาลัยย่อว่า ม.ศ.ว. สถานก่อสร้างองครักษ์
นครนายกเขตุแขวงแหล่งจังหวัด เพื่อนพรากพลัดดวงตกซ้ำอกหัก
จะห่างไปลับเลือนแล้วเพื่อนรัก สุดแต่หักห่วงหาอาลัยคน
แม้คำใดที่เคยพูดเลยเถิด ก่อให้เกิดอับอายลงหลายหน
กายกรรม-วจีกรรมขอจำนน ทุกๆคนอย่าถือโทษโปรดอะภัย
ยิ่งกับปิตัวผมนั้นพูดมาก เก่งแต่ปากหรอกไม่คิดผิดวิสัย
เพียงเพราะรักถึงหว่านล้อมเผื่อยอมใจ แต่ที่ได้ต้องผิดหวังขอสั่งลา
เหมือนดั่งหนึ่งสอนบ้างในทางรู้ เหมือนคุณครูผู้คร่ำเคร่งเก่งภาษา
ในกวีร้อยพจน์รจนา เหมือนดั่งว่าของขวัญวันจะไป
วอนสาวสาวได้อ่านคำอย่าซ้ำทุกข์ จงเป็นสุขเถิดขวัญจิตอย่าหวั่นไหว
ได้อ่านคำอย่าทำทีพิริ้พิไร เพียงชอบใจเพราะกวีล้วนฝีมือ
คิดคำเขียนเพียรลอกออกลำบาก เหลือยู่งยากกว่าได้เห็นเป็นหนังสือ
และไม่หวังชื่อเกริกไกรคนเล่าลือ หรือยึดถือในสิ่งใดไวยึดเอา
จงวิเคราะห์ให้ถ้วนถี่มีดีชั่ว จำใส่หัวไม่คันเจ็บเหมือนเห็บเหา
ที่โกรธเคืองเปลื้องปลงจงทุเลา พอหายหงอยหายเหงาเถิดเจ้าเอย
ปล:เรื่องนี้คล้ายๆตำนานรักดอกเหมย ใครอ่านจบอย่าลืมลงชื่อด้วย ที่ไม่ลงชื่อแอบมาอ่านถือว่าเป็นขโมยฮ่า....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
