อาหารเช้าวันนี้ไม่มีอื่น
กาแฟดำยืนพื้นอย่างโดดเดี่ยว
ก่อนเคยมีขนมปังและไข่เจียว
วันนี้แสนเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
ใจคนจากอยากรู้อยู่ดีไหม
ระยะทางห่างไกลใจเปลี่ยนง่าย
ความชิดใกล้ใจพร้อมย่อมละลาย
เกิดแหนงหน่ายคนไกลไม่กลับมา
นั่งมองถ้วยรวยรินกลิ่นโชยหอม
มโนภาพรายล้อมเกิดตรงหน้า
มือสั่นเทาหยิบถ้วยด้วยน้ำตา
ความเหว่ว้าเกาะกุมรุมหัวใจ
คิดถึงวันเก่าที่มีความสุข
ความสนุกออดอ้อนตอนเจียวไข่
ช่วยกันหยิบถือเรียงมิเกี่ยงใคร
สองเราได้ร่วมทานอาหารเช้า
เพียงกาแฟเท่านั้นในวันนี้
รสกลมกล่อมพอดีดื่มพร้อมเหงา
อาหารอื่นไม่มีที่เคยเรา
น้ำตาคลอเอ่อเบ้าใจร้าวราน
ความเหงาหงอยลอยวนยามคนช้อน
ความอาวรณ์สะกิดใจใส่รสหวาน
จากหนึ่งหยิบใส่เพิ่มเติมน้ำตาล
เพื่อต้องการหวานกลบ...ลบเหงาจาง
กาแฟดำยืนพื้นอย่างโดดเดี่ยว
ก่อนเคยมีขนมปังและไข่เจียว
วันนี้แสนเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
ใจคนจากอยากรู้อยู่ดีไหม
ระยะทางห่างไกลใจเปลี่ยนง่าย
ความชิดใกล้ใจพร้อมย่อมละลาย
เกิดแหนงหน่ายคนไกลไม่กลับมา
นั่งมองถ้วยรวยรินกลิ่นโชยหอม
มโนภาพรายล้อมเกิดตรงหน้า
มือสั่นเทาหยิบถ้วยด้วยน้ำตา
ความเหว่ว้าเกาะกุมรุมหัวใจ
คิดถึงวันเก่าที่มีความสุข
ความสนุกออดอ้อนตอนเจียวไข่
ช่วยกันหยิบถือเรียงมิเกี่ยงใคร
สองเราได้ร่วมทานอาหารเช้า
เพียงกาแฟเท่านั้นในวันนี้
รสกลมกล่อมพอดีดื่มพร้อมเหงา
อาหารอื่นไม่มีที่เคยเรา
น้ำตาคลอเอ่อเบ้าใจร้าวราน
ความเหงาหงอยลอยวนยามคนช้อน
ความอาวรณ์สะกิดใจใส่รสหวาน
จากหนึ่งหยิบใส่เพิ่มเติมน้ำตาล
เพื่อต้องการหวานกลบ...ลบเหงาจาง
"กานต์ฑิตา"
๑๙ มิถุนายน ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
