สายลม...
พัดพร่างพรมพฤกษาระย้าไหว
จิตประหวัดคำนึงถึงบางใคร
ที่จากไกลไปลับไม่กลับมา
ผืนดิน...
ฤาจะสิ้นพลัดพลาดสวาทหา
เพียงรองรับรอยช้ำคราบน้ำตา
จากอุราอ้าว้างแสนรางเรือน
พัดพร่างพรมพฤกษาระย้าไหว
จิตประหวัดคำนึงถึงบางใคร
ที่จากไกลไปลับไม่กลับมา
ผืนดิน...
ฤาจะสิ้นพลัดพลาดสวาทหา
เพียงรองรับรอยช้ำคราบน้ำตา
จากอุราอ้าว้างแสนรางเรือน






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
