.jpg)
เมื่อครูจากลานกลอนอ้อนคิดถึง
สุดรำพึงคะนึงแน่แลหดหู่
ก่อนเคยหวังครั้งใดผิดคิดถึงครู
ต้องทนดูตัวเองเศร้าด้วยเหงาใจ
แต่ครูมุ่งศึกษาต่อขอชมชื่น
อนาคตยืนข้างหน้าอย่าหวั่นไหว
ก้าวตามทางวางรอพุ่งต่อไป
ศิวิไลซ์ยังอยู่คู่ความเพียร
แม้จะเหงาแต่เฝ้าเอาใจช่วย
อย่าได้งวยงงงานการอ่านเขียน
มุ่งศึกษาปัญญาดั่งพลังเทียน
จงร่ำเรียนด้วยสุขในทุกทาง
จะรอวันเรียนจบพบแสงส่อง
ฟ้าสีทองทอประกายเป็นสายสาง
อรุณฟ้าวันใหม่ได้จับวาง
เปิดหน้าต่างมองฟ้าใหม่...ใจเบิกบาน.
สุดรำพึงคะนึงแน่แลหดหู่
ก่อนเคยหวังครั้งใดผิดคิดถึงครู
ต้องทนดูตัวเองเศร้าด้วยเหงาใจ
แต่ครูมุ่งศึกษาต่อขอชมชื่น
อนาคตยืนข้างหน้าอย่าหวั่นไหว
ก้าวตามทางวางรอพุ่งต่อไป
ศิวิไลซ์ยังอยู่คู่ความเพียร
แม้จะเหงาแต่เฝ้าเอาใจช่วย
อย่าได้งวยงงงานการอ่านเขียน
มุ่งศึกษาปัญญาดั่งพลังเทียน
จงร่ำเรียนด้วยสุขในทุกทาง
จะรอวันเรียนจบพบแสงส่อง
ฟ้าสีทองทอประกายเป็นสายสาง
อรุณฟ้าวันใหม่ได้จับวาง
เปิดหน้าต่างมองฟ้าใหม่...ใจเบิกบาน.
"บ้านริมโขง"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
