ชอบในสิ่งถูกใจครับ ไม่ได้กำหนดกะเกณฑ์ลงไปแน่นอนว่าชอบอะไร มันขึ้นอยู่กับความถูกใจเป็นสิ่งสำคัญ
มีคนเป็นจำนวนไม่น้อยที่บอกว่่าชอบกลอน แต่ก็มีกลอนจำนวนไม่น้อยที่ถูกละเลยด้วยเหตุผลข้อเดียวคือไม่ถูกใจผู้อ่าน
หรือไม่ก็ไม่ค่อยมีเวลา โดยส่วนตัวแล้วผมมักจะมีความสนใจในกลอนที่ตนเองแต่งขึ้นมามากว่า มักอ่านด้วยอาการปลาบปลื้ม ชื่นชม
และจะมีความพอใจเป็นอย่างมากถ้ามีคนอื่นมาอ่านหรือชื่นชมด้วย
หรือถ้าใครไม่มาชื่นชมผมมักจะคิดว่าพวกเขามีตาแต่หามีแววไม่ 
หรือไม่เช่นนั้นพวกเขาก็คงไม่มีเวลาเข้ามาอ่าน(เป็นเหตุผลปลอบใจ) emo_55พฤติการณ์ดังนี้ ถ้าเป็นโดยชั่วครั้งชั่วคราว ก็ยังพอให้อภัยได้
แต่ถ้าประพฤติเนืองนิตย์จนเป็นกิจวัตร มักจบลงด้วยการตอบโต้ด้วยมาตรฐานเดียวกัน
อนึ่ง ผมเป็นคนที่มีสมาธิสั้น มักทนอ่านได้เฉพาะกลอนที่เขียนสั้นๆ โดยมากมักมีความยาวไม่เกินสี่บท ถ้ายาวกว่านั้นต้องขออภัยที่อาจจำเป็นจะต้องผ่าน
เนื่องจากไม่ค่อยมีเวลา ทำให้จำเป็นต้องละไว้โดยคิดว่าไว้คราวหน้าค่อยกลับมาอ่านใหม่ภายหลัง แต่แล้วก็ลืมเช่ด(เช่ด ภาษาตราด แปลว่าหมด)
ฉะนั้นผมต้องขออภัยเพื่อนนักกลอนเป็นอย่างมาก ที่ไม่ค่อยได้อ่านกลอนของท่าน
ส่วนเรื่องการจัดลำดับความสำคัญนั้น อันดับแรกก็ต้อง กลอนแปด ต่อมาคือโคลงสี่สุภาพ นอกนั้นคือพวกกาพย์ ฉันท์ กลอนเปล่า
แต่ทั้งนี้ทั้นนั้นมันขึ้นอยู่กับเนื้อหาที่เขียนเป็นหลักด้วย กลอนแม้แต่งมาดี แต่ถ้าเนื้อหาไม่ดดนใจก็ขี้เกียจอ่าน...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
