ให้นึกรักโฉมสคราญสราญยิ้ม
หน้าเอิบอิ่มเดินออกไปนั้นไม่ไหว
งามสง่าราศรีนี้คาดไป
เธอยังงามสมวัยมิโรยรา
คงผู้ดีมีตระกูลแลสูงส่ง
สุขสบายไม่ภวงค์ดูเดียงสา
อันจะควรคู่คิดซึ่งแก้วตา
ดั่งถลาลงเหวมีเปลวเพลิง
มองภาพนั้นลับหายอย่างหวาดหวั่น
แล้วก้าวสู่ข้างในพลันไม่หลงเหลิง
กำราบจิตตั้งใจไร้ระเริง
ขยับบ้องไม้ไผ่กระเจิง..ในมุ่งหวัง
ได้เลขเจ็ด..ใครก็ได้ช่วยอ่านที
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
