ห่วงจัง

พอรู้ข่าวสาวไข้พาใจหาย
มิสบายใคร่อยู่ดูรักษา
ห่วงเธอมากฝากใจไปเยียวยา
ใจอยากมาอยู่ใกล้ได้ดูแล

อยู่ห่างนักมักได้แค่ใจห่วง
มิอาจล่วงข้ามมาหาดวงแข
ขอส่งใจไปเช็คคอยเทคแคร์
เป็นห่วงแท้เธอเอ๋ยจึงเผยใจ

จงพักผ่อนนอนหลับอยู่กับที่
จะได้มีแรงกายเพื่อหายไข้
อย่าโหมงานการนักพักผ่อนไป
เก็บงานไว้เสียก่อนจะผ่อนแรง

หากร่างกายหายไข้ค่อยไปสู้
ค่อยไปอยู่กับงานสร้างอย่างแข็งแกร่ง
แม้งานยากงานง่ายหมายจัดแจง
หากแอ้งแม้งลงไปใครช่วยเรา

แสนเป็นห่วงเป็นใยเมื่อได้ข่าว
วอนเมฆขาวหอบห่วงใยฉันไปเฝ้า
วอนสายลมพรมร่างอย่างเบาเบา
ช่วยโลมเล้าหลับไหลให้สบาย

หากเธอตื่นขึ้นมาจงผาสุก
ลมช่วยปลุกเธอกินยารักษาหาย
วอนยาได้ใช้ฤทธิ์ขับพิษกาย
ให้เธอคลายจากป่วยด้วยนะยา

สล่าผิน
18พค.2554