ไสวเรียว เขียวขจี ที่ท้องทุ่ง
กลิ่นจรุง ไอดิน ที่ถิ่นเหงา
เถียงนาน้อย คล้อยเบี่ยง คอยเคียงเงา
สายลมเคล้า ฝนปรอย ค่อยฉ่ำเย็น
ที่ลงแรง แปลงปลูก ทุกต้นข้าว
คือแรงเรา หยาดเหยื่อ เมื่อทุกข์เข็ญ
ด้วยใจจิต ปลิดปลิว ริ้วลำเค็ญ
หทัยเห็น ชื่นพราว เมื่อข้าวรวง
สู้ทนรอ ต่อทำ ถึงลำบาก
ทุกข้าวจาก แรงหยาด ผงาดสรวง
ของชาวนา พาฝัน สู่จันทร์ดวง
หมายจะล่วง เลยผ่าน วันตรอมตรม
ปลูกข้าวเขียว เรี่ยวแรง ที่ลงรัก
ในอาชีพ ฟูมฟัก ถึงหนักขม
น้ำตาย้อย ค่อยซึม ลืมระทม
คราข้าวฉม ชูช่อ รอเรียวรวง
จักแย้มยิ้ม พริ้มพราย เมื่อขายข้าว
น้ำตาร้าว ปรอยตก อุทกร่วง
ด้วยข้าวคำ จากจิต ลิขิตดวง
ไม่อาจล่วง เลยทุน ที่ลงแรง
เป็นวงจร ชีวิต ที่ขีดไว้
ชาวนาไทย โหยไห้ หัวใจแห้ง
น้ำตานอง หมองเศร้า ข้าวของแพง
ที่ลงแรง ขาดท้อ ไม่ต่อทุน
แต่ใจรื่น ชื่นจิต ชีวิตสุข
เมื่อข้าวปลูก เขียวขจี ที่ท้องทุ่ง
เมื่อรวงทอง ผ่องอำไพ ไสวปรุง
ให้ท้องทุ่ง อร่ามงาม ยามล้อลม
ก้มหน้ารับ ปรับทุกข์ กับผืนหญ้า
ยามร้องไห้ น้ำตาฟ้า มาล้างข่ม
ยามเผยยิ้ม ให้ดินแย้ม แซมระทม
ก็สุขสม ชีวิตร้าว ชาวนาไทย ฯ
~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
