พญา(โจร)โศก
ยอมทุกข์หม่น ทนปอง แม้ต้องพ่าย
รักละลาย คล้ายโดน โยนเบ้าหลอม
ต้องทนเจ็บ เก็บช้ำ กี่จำยอม
ใจจึงพร้อม ถนอมใจ ให้ตัวเอง
ลอบมองเขา เย้าแหย่ แค่เพียงสอง
ทรุดกายกอง ครองเหงา เศร้าข่มเหง
กระหน่ำร้าย ป้ายปาด วาดละเลง
ร่ำร้องเพลง พญาโศก ให้โลกฟัง
ขอเถอะใจ ไม่แอบ รักแบบนี้
หยุดเสียที ลี้หลบ จบความหวัง
วอนถอยห่าง ปางรัก ที่หักพัง
ที่ผ่านพลั้ง ดั่งลาล่อ พอเถอะใจ
ปลุกหัวใจ ให้ตื่น ฟื้นจากฝัน
กี่คืนวัน ผันผ่าน ร้าวรานไหม
ใจดื่มขม ชมหวาน ประการใด
รู้แก่ใจ ใยต้องย้ำ ให้ช้ำทรวง
หมายเป็นโจร ปล้นใจ ก็ไม่กล้า
เกรงข้อหา คร่าฉุด สิ่งสุดหวง
เป็นพระเอก ขี่ม้าขาว เกรงสาวลวง
เลยถูกควง เป็นพระแอบ แสบจริงคน
คงต้องลา เป็นแน่ แพ้คราวนี้
รู้เสียที มีใคร ไหนที่สน
ใจยับเยิน เกินไหว ใครจะทน
เลิกเสาะค้น โจรหรือพระ จะไม่เป็น
ปภัสร์
๘ พฤษภาคม ๒๕๕๔
๐๐.๐๕ น.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
