สอดสะพรั่งหลังช่อปาริชาติ
กลางอักษรกลอนวาดบุศาสตร์สาย
บนน้ำตาลหวานปั้นพรรณราย
ซ้อนประทับกับขจาย เจียรนัย
ลอยระยับจับฟ้าสุทธาทิพย์
อวลสยบปานหยิบกำยานใส่
อยู่กับข้นความคิดวิจิตรวิจัย
และอยู่ในไฝ่ค่าธรรมาทิตย์
ละลายแทรกแบกซากความยากแค้น
ผสานแล่นแผ่นดินที่บิ่นบิด
กับศัตรูหลู่ทิ้งและมิ่งมิตร
อยู่กับสิทธิสร้างสรวล ของมวลชน
ในรังสรรค์ล่วงสุขนิรุกติ์ประจักษ์
บนแพรวพรั่นฉันทลักษณ์ที่ผลักผล
กับขนบนบครูผู้ประดน
และกลางหม่นมืดมน นิรมาน
ถึงบางครั้งบางคราสมิอาจพบ
อัตตากลบทางใกล้หัวใจผ่าน
จะค้นหาค่าใดให้ไกลกาล
ใจกวีชี้ชาน ปุถุชน ฯ
พรายม่าน
สันทราย
๐๕.๐๕.๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
