เสียงรำพันจากคนไกล
นั่งมองดาวเดือนคู่รุบหรู่แสง
หมดเรี่ยวแรงคนไกลที่ใฝ่ฝัน
เคยสัญญาว่าไว้ไม่นานวัน
ได้พบกันแน่นอนกับคนดี
ตั้งใจสร้างเนื้อตัวไม่มัวท้อ
เพื่อจะขอพักร้อนอย่างเร็วรี่
แต่เวรซ้ำกรรมซัดฟัดเต็มที
ทุกสิ่งที่หวังไว้ทะลายลง
ธรรมชาติเสกสรรค์สวรรค์แกล้ง
ทั้งภัยแล้งแรงฤทธิ์คายพิษสง
ฝุ่นตลบอบอวลถ้วนแดนดง
มิยืนยงพังพาบจนราบราน
ทั้งการงานย่อยยับไปกับหน้า
ทุกหย่อมหญ้าเหลวแหลกจนแตกซ่าน
เหลือเพียงซากเศษทบให้พบพาน
ต้องซมซานเซซังสุดหยั่งดิน
ต้องทนสู้กู้ซากทั้งรากฐาน
ประกอบการขึ้นใหม่ยังไม่สิ้น
ทั้งซ่อมแซมแก้ไขใจรวยริน
แม้พังพินท์ไม่ท้อขอแก้ตัว
สงสารน้องคนดีที่รอท่า
นั่งมองฟ้าสีหม่นมืดมนทั่ว
รออีกนิดเถิดนะอย่าเกรงกลัว
เมื่อดอกบัวพ้นใบคงได้ชม
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
