
ก่อนที่ความรักจะงดงาม
ฉันเรียนรู้ด้วยความเหนื่อยล้า
ฉันสร้างทุกสิ่งด้วยศรัทธา
ภายใต้ท้องฟ้า อันมืดมน
...
ความรักที่เคยมี
จึงเต็มไปด้วยความรู้สึกที่สับสน
แรงปรารถนา ในใจตน
ใช่ว่าทุกคนจะได้มา
...
ฉันจึงเรียนรู้ที่จะมีรอยยิ้ม
แม้น้ำในตาเรื่อปริ่มอย่างรู้สา
ใช่ว่า ชินชา
แต่ทว่า คือความจริง
...
ความรักในวันนี้
จึงเป็นความอาทรดีๆในทุกสิ่ง
ไม่มากไม่น้อยตามจริง
ไม่ต้องวิ่งตามอะไร
...
เพียงมีเธอให้รัก
มีที่พัก ให้อิงไหล่
พอแล้วที่มีเธอในหัวใจ
และมีรักแท้ในใจ...เป็นของเธอ...






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า