โอ้เจ้าดอกรักเอ๋ยเคยบานชื่น
ชูช่อรื่น สีขาว พราวไสว
งามพิสุทธิ์ เกินค่ากว่าอื่นใด
ดอกรักร้อยมาลัย คล้องใครกัน
โอ้เจ้าดอกรักเอ๋ย ที่เลยล่วง
สุดแสนห่วง เจ้าช้ำ ซ้ำโศกศัลย์
เป็นรักซ้อน ย้อนทรวง บ่วงจาบัลย์
ดอกรักนั้น บานเมื่อสาย...จวนใกล้โรย
สายลมล่อง หยอกล้อ ช่อดอกรัก
กลัวกลีบเจ้า ร่วงหัก คราวแห้งโหย
บานเมื่อสาย กลายซ้อน นอนโอดโอย
น้ำตาโปรย...โรยริน ...ดวงจินต์ตรม
คือ...รักหนึ่ง แอบซ่อน ร้าวรอนนัก
เปรียบดอกรัก กลีบซ้อน ตอนขื่นขม
เป็นรักซ้อน ซ่อนใจ ในอารมณ์
ต้องฝืนข่ม ระทมท้อ...ยากต่อเติม
เป็นเพียง ดอกรักซ้อน บานตอนสาย
สิ้นกลิ่นอาย คลายหวาน จะสานเพิ่ม
เพลงพรหมแผ่ว ผ่านผัน คือฝันเดิม
ดอกรักเริ่ม ร่วงช้ำ...ทิ่มตำทรวง
ไม่อาจปอง ครองใจ ไว้เพียงหนึ่ง
ไม่อาจซึ้ง เชยชิด ดั่งคิดห่วง
ไม่อาจยื้อ แย่งเขา เพื่อเราควง
ไม่อาจท้วง ล่วงล้ำ คำสัญญา....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
