จะเอื้อนเอ่ย เผยอย่างไร ไร้ภาษา
เบิกสองตา มองทางใหน ไร้สีแสง
หูสงัด ขาดแขนขา ล้าเรี่ยวแรง
ดั่งกำแพง มหึมา ฟ้าประทาน
จะมุ่งมั่น บากบั่นไป อย่างไรไหว
หากน้ำใจ ในสังคม ข่มหักหาญ
รานรอนสิทธ์ ริดโอกาส คนพิการ
วอนเถิดท่าน อย่าผลาญพล่า ให้ล้าแรง
ความสมเพช เวทนา หาได้หมาย
ด้อยเพียงกาย ใจยังไฝ่ ไขว่แสวง
มีสามารถ ประกาศท้า กล้าแสดง
ใช่กำแหง แต่แกร่งกุม คุมชะตา
ร่างกายขาด โอกาสเปิด เกิดความต่าง
เลาะเลียบทาง ห่างกำแพง แสวงหา
เกาะกุมฝัน ปั้นแต่งหวัง สร้างจรรยา
เติมคุณค่า ความเป็นคน ให้เท่าเทียม.....
[/size] [/size]
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
