[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปรางทิพย์]

กว่าจะซึ้งถึงคำว่าจำพราก
เมื่อวันจากฝากเหงาเศร้าใช่ไหม
ความหลังผุดฉุดรั้งยังแกว่งไกว
ถามเรื่อยไปใครห่างร้างไม่จำ

คงเพราะหยิ่งไม่แคร์แลไม่สน
มีมากคนล้วนมองปองคมขำ
ยังสวยเลิศเชิดหน้าอย่าต่อคำ
หลายคนช้ำเหลือเกินเลยเดินไกล

มาบัดนี้หวิวหวั่นพลันสะท้อน
เมื่องามงอนร้อนรนหม่นไฉน
คนอีกฝั่งหลั่งสุขซุกโอบไอ
ช่างกระไรให้สะท้านปานหนาวเยือน

อย่าโทษใครเลยหนาว่าพาเศร้า
โทษตาเราไยมองของเชือดเฉือน
กลบอารมณ์ข่มใจให้ลืมเลือน
ภาพมันเปื้อนอย่ามองให้หมองตรม

บนฝั่งนี้ฝั่งที่..เธอยืนอยู่
ยังมีผู้คอยรับซับขื่นขม
เพียงเจ้าหันมาบ้างอย่างชื่นชม
จะเห็นผมคอยเฝ้าเป็นเงาเธอ.

"บ้านริมโขง"

มิเคยโกรธโทษใครจากใจหญิง
ที่ยอมนิ่งทิ้งฝันหวั่นเสมอ
ว่าความรักมักเศร้าเคล้าละเมอ
ดั่งเพลงเพ้อเผลอไผลนัยนิยาม

มองฟากฝั่งครั้งก่อนเคยอ้อนหา
บทเพลงลาพาช้ำถ้อยคำหยาม
มิสวยเพริดเชิดหยิ่งใช่หญิงงาม
หรือมองข้ามความดีของพี่ชาย

เพียงเจียมตัวมัวหม่นจำทนเก็บ
ด้วยหนาวเหน็บเจ็บนักรักสลาย
ภาพที่เห็นเป็นอดีตกรีดใจกาย
หากฉันตายหายแค้นจะแทนไป

ณ วันนี้ที่เศร้าเหงาโศกศัลย์
แทบจาบัลย์กลั้นจิตผิดไฉน
โอ้..ความรักมักเร้นเค้นฤทัย
สะอื้นไห้ไร้ข้อมาต่อรอง

บนฟากฝั่งครั้งนี้มิมีเพื่อน
รอยรักเลือนเหมือนเงายามเราสอง
เคยก่ายกอดพลอดพร่ำตามทำนอง
ดั่งฝีหนองพองพุที่คุทรวง

ขออภัยน้องทอฝันนิดนะคะ  คือหยอกเย้าคุณริมโขงนิดหนึ่งค่ะ