ภาพชายหญิงอิงแอบอยู่แนบข้าง
ชื่นเชยปรางสร้างฝันจึงหวั่นไหว
ยังหวนคิดพิษรักจำหักใจ
ด้วยยากไร้นัยข้อมาต่อรอง
ยอมจำนน ทนอยู่อย่างผู้แพ้
เก็บรักแท้แผลตรมคอยบ่มหนอง
หลับตานิ่งทิ้งร่างระหว่างมอง
หวังทั้งสองครองคู่ไม่รู้จาง
อีกฟากฝั่งยังเหงาและเศร้าโศก
แสนวิโยคโชคร้ายปลายฟ้าสาง
เสียงรำพึงถึงเขาเฝ้าครวญคราง
ต้องอยู่อย่างคว้างเคว้งวังเวงจินต์
จึงเรียงร้อยถ้อยพจน์เป็นบทเศร้า
คำว่า "เรา" เก่าก่อนเป็นก้อนหิน
ไม่อ่อนหวานผ่านไปไร้ยลยิน
ตราบจนสิ้นดินฟ้าเพียงอาลัย
ชื่นเชยปรางสร้างฝันจึงหวั่นไหว
ยังหวนคิดพิษรักจำหักใจ
ด้วยยากไร้นัยข้อมาต่อรอง
ยอมจำนน ทนอยู่อย่างผู้แพ้
เก็บรักแท้แผลตรมคอยบ่มหนอง
หลับตานิ่งทิ้งร่างระหว่างมอง
หวังทั้งสองครองคู่ไม่รู้จาง
อีกฟากฝั่งยังเหงาและเศร้าโศก
แสนวิโยคโชคร้ายปลายฟ้าสาง
เสียงรำพึงถึงเขาเฝ้าครวญคราง
ต้องอยู่อย่างคว้างเคว้งวังเวงจินต์
จึงเรียงร้อยถ้อยพจน์เป็นบทเศร้า
คำว่า "เรา" เก่าก่อนเป็นก้อนหิน
ไม่อ่อนหวานผ่านไปไร้ยลยิน
ตราบจนสิ้นดินฟ้าเพียงอาลัย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
