แต่งงาน...กันไหม
เธอถาม...แต่งงาน...กันไหม
เอายังไงดี...เราไม่ได้มีแค่เพียงหนึ่ง
ใจดวงเดียวแบ่งให้ไปคนละครึ่ง
ยังไม่นึกถึงการแต่งงาน แค่สำราญไปวันวัน
อยากถามกลับ...แต่งสองต้องห้ามไหม
หากต้องเลือกใครใจไหวหวั่น
หนึ่งคือดวงใจ...อีกหนึ่งลมหายใจของฉัน
ขาดใคร...คนใดคนหนึ่งนั้น ใจฉันคงยาก...จะยอม
เธอเซ้าซี้น่ารำคาญเกินทานทนไหว
ตอบเธอไปแล้วกันว่าฉันยังไม่พร้อม
ย้อนคิด...ตอบผิด...จนต้องตรมตรอม
เธอยิ้มเย็นเย็น..บอกไม่พร้อมไม่เป็นไร..
เธอคงรู้แล้วฉันไม่ได้มีแค่เพียงเธอ
คงรับรู้เสมอมา แล้วว่าเธอ..ไม่ใช่แค่หนึ่งเดียวในใจ
พึ่งรู้ผลของคำตอบเป็นเช่นไร
ตั้งแต่วันนั้นฉันก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย...
จดหมายเธอที่เหลือไว้ให้กันเมื่อวันผ่านพ้น
บอกฉันควรรักใครสักคนอย่างเปิดเผย
กันคนอื่นอย่าให้เขาคิดเกินเลย
เหมือนที่เคย...เคยทำกับเธอ
สุดท้ายนี้...ฉันก็ไม่เหลือใคร
คงเหลือแค่ให้เก็บไว้ในใจเสมอ
เพราะเขาอีกคนก็คงคิด...เหมือนกับเธอ
ยอมหลีกทางให้ฉันเจอ คนที่ฉันพร้อม...ยอมแต่งงาน..
ต่อศักดิ์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
