รักสะดุดหยุดลงที่ตรงช้ำ
ความเจ็บย้ำเมื่อคนดีมีเจ้าของ
ตัดใจลาจากกันไม่หันมอง
ใจร่ำร้องต้องข่มระทมมาน
ด้วยพี่มีบุญน้อยอีกด้อยศักดิ์
โถมใจปักรักเอ๋ยไม่เคยหวาน
วันพี่ช้ำสิ้นแรงน้องแต่งงาน
กับคนที่เธอต้องการเขาบ้านโต
พี่มันคนเดินดินถูกหมิ่นหยัน
ไม่ควรคู่เจ้านั้นพี่มันโหล
ก็ไปตามยถากรรมซ้ำอดโซ
รักคนโก้ก็ช้ำ...เป็นธรรมดา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
