[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพรางาย]

ยืนนิ่งเงียบเยียบเย็นเห็นแพหมอก
ระบายดอกพอกภูอยู่เบื้องล่าง
เรียวหญ้าไกวไหวนิดปิดอำพราง
เคยฝังร่างบางคนค้นไม่พบ

จากวันเราเขลาจิตคิดเชื่อเขา
รักกลับเศร้าเฝ้าย้ำช้ำไม่จบ
เธอหนีหายคล้ายดั่งหวังล้างลบ
ตาที่สบทบท้นผลรักร้าว

ไม่อาจคว้ามาไว้ในมือนี้
ถึงมากมีกี่ใครได้รู้ข่าว
หรือจะถมขมขื่นยืนยืดยาว
ไร้กำลังหยั่งก้าวคราวรู้แท้

เฝ้าตามหาบ้าคลั่งหวังน้อยนิด
ยอมรับผิดคิดพลาดบาดเบิกแผล
ยืนนิ่งจ้องมองไกลไยผันแปร
ไม่เหลือแม้แต่ร่างร้างนิรันดร์

**เห็นภาพแทนตัวของคุณก้านกล้วยแล้วคิดถึงนิยายจีนเรื่องเศร้าเรื่องหนึ่งค่ะ