ขอเชิญทุกท่าน มาลองพิจารณาร่วมกันนะครับ...
๑. จากแผนผังของท่านอาจารย์ ฐะปะนีย์ นาครทรรพ
ระบุว่า วิชชุมมาลาฯ นี้ บังคับคำ ครุ ล้วน
(ครุ = คำในแม่ ก. กา ที่ประสมด้วยสระเสียงยาว และคำที่มีตัวสะกดทั้งหมด)
ดังนั้นจึงห้ามใช้คำเหล่านี้เช่น เพราะ จะ ก็ เจอะ นะ อิ อิ
๒. เรื่องสัมผัส กระผมขอตั้งข้อสังเกตที่ สัมผัสระหว่างบท (ในกรณีที่แต่ง ๒ บทขึ้นไป ครับ)
ถ้าดูตาม แผนผัง จะเห็นว่า กำหนดให้ คำสุดท้ายของ บทแรก
ต้องส่งสัมผัสไปยังคำสุดท้ายของบาทแรก ในบทที่สอง นะครับ ดังภาพ
แต่ถ้าดูตัวอย่างฉันท์ในhttp://kanchanapisek.or.th (อ้าง สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ เล่มที่ 17) จะส่งสัมผัสระหว่างบท ไปยังคำสุดท้ายของบาทที่สองในบทที่ ๒ ดังภาพ
....ข้อสังเกต หรือว่าภาพแผนผัง จะไม่ได้เขียน สัญลักษณ์ แทน บาทแรกของบทที่ ๒ เอาไว้ กระมัง ?
จึงขออนุญาตแสดงความคิด มาตามที่เห็น (พอดีไม่ได้เรียน มาทางด้านภาษาครับ)
ควรมิควร อย่างใดเชิญ อภิปรายกันได้อย่างเสรีนะขอรับ อิ อิ
ด้วยใจจริง
..สายใย..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
