...ฟ้ามีดาวมากมาย...
แต่กลับไม่ทำให้หัวใจ....หายเหงา
ดวงดาวที่เกลื่อนฟ้า...กับสายลมที่พัดมา...บางเบา..
ยิ่งทำให้เหน็บหนาว...และยิ่งเหงา...จนจับใจ
...ดาวยังคงทำหน้าที่บนท้องฟ้า...
ฉันกอดตัวเองกับความเหว่ว้า....น้ำตาไหล
เหงาจังนะคืนนี้...อยากมีสักที่...ไว้พักกาย
คิดถึงเธอนะคนไกล...รีบกลับมาได้ไหมก่อนที่หัวใจ...จะขาดรอน
เสนอตัว.เป็นที่พึ่งเธอตรงนี้
โอบกอดเธออีกที..เหมือนครั้งก่อน
หลับน่ะคนดี..ดาวดวงนี้..จะกล่อมเธอนอน
ปลอบโยนหัวใจอ่อนอ่อน.ของเธอ.ให้บรรเทา
หน้าที่..ดาว
ขณะนี้กำลังโอบกอด..คนหนาว..ร้าวเหงา
เป็นผ้าห่ม..คลุมใจ..เพียงผืนบางเบา
และจะทำอยู่อย่างนั้น..จนกว่าเขา..ย้อนกลับมา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
