อารมณ์จรอันซ่อนเร้น
เจ้าวิ่งเล่นสนุกยุคสมัย
กอบทรายดินจินตนาการบนลานใจ
ปั้นแต่งโลกละไมกาลเวลา
พิสุทธิ์งามความฝันอันลอยล่อง
ผ่านครรลองขันแข่งแสวงหา
มีความรักหวานฉ่ำคอยนำพา
มีแววตาซึ้งมอบการปลอบโยน
โลกละมุนหนุนสร้างทางชีวิต
ใจเจ้าจักลิขิตใดผาดโผน
หรือจะร่ายอาทรอันอ่อนโอน
เพื่อคลายคราบหยาบโลนแห่งชีวัน
มรรคา.... กวี
แลหลายหลากมากมีในความฝัน
สรรพสิ่งล่วงผ่านกาลนิรันดร์
ดอกไม้อ้อนรำพันหนาวน้ำค้าง
ในคืนเงียบยะเยียบหนาว
ไร้แสงดาวปลอบใจผู้ไกลห่าง
ความฝันอาจเดียวดายอยู่ปลายทาง
โลกอ้างว้างให้รู้อยู่บ่อยไป
อารมณ์จรอันซ่อนเร้น
ปลุกอักษรสะท้อนเป็นลำนำไหว
ร่ายงดงามความรู้สึกผลึกนัย
ประโลมโลกวิไล.... เลห์มารยา
..............
โดยคำ ลานเทวา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
