ไร้ซึ่งคำลา...
ขอบฟ้ากว้างโอบรัดรอบมวลหมู่เขา
มีสองเราเฝ้ามองดูที่ภูผา
แสงจันทร์ผ่องส่องสาดไกลในนภา
เย็นแสงนวลสุขอุราไม่ห่างไกล
ครั้งสุดท้ายที่มีเธอบนเขานั่น
เราแบ่งปันความสุขแสนสดใส
หลังวันนั้นความฝันพี่หรี่จางไป
รักจางไกลให้สลายไปกับลม
ไม่มีคำร้างลาหาใดอื่น
ไม่มีเสียงใดฝืนก้องสุขสม
ไม่มีเหลือรสรักจักชื่นชม
ไม่มีแล้วแก้วตากลมที่สมใจ
ฉันเอง..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
