
กวีแก้ว กวีขวัญ
เสียงแซ่ซ้องรับกานท์หวานสดับ
เพลงกวินขานขับภาพหลงใหล
ดั่งต้องมนตร์คนธรรพ์นั่นอย่างไร
ทั้งอัปสรองค์ใดร่ายเพลงพิณ
เสนาะโสตสำเนียงเสียงสวรรค์
พจน์จำนรรจ์วาจาพาถวิล
เอกน้ำหนึ่งประพันธ์หวานผ่านจินต์
เฉกองค์อินทร์รินร่ายให้จินตนา
ฟ้าราตรีแห่งกานท์ลานอักษร
ประดับแสงจันทรอ้อนภาษา
เสกเสน่ห์สุนทรร่อนมายา
เมื่อเทวาสนุกสุขเย้าคำ
จากคนดินหลงใหลในอัปสร
อรชรร่ายกานท์อันดื่มด่ำ
ทิพย์ประพจน์รินสายดั่งร่ายรำ
โปรยกลิ่นร่ำราตรีศรีศิลป์กานท์
เพรียกสำเนียงแลค้นคนลึกลับ
สวรรค์กลับเรียกองค์ผู้ส่งสาส์น
หวนสู่เมืองสวรรค์ชั้นวิมาน
ทิ้งรสหวานรำบายในลานกลอน
ให้คนดินยินยลกมลศิลป์
คู่แก้วขวัญองค์อินทร์,พิณอัปสร
สิ้นราตรี ทิวาเคลื่อนฟ้าจร
ลานคำคลอนคู่กวินผินลับลา
"คนดินหวังยินกานท์...มะสะแปค่ะ"







ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า