๐ เธอผู้นั้น กลั่นกานท์ สานอักษร
ทุกวรรคตอน ร่ายคำ นำหลงไหล
ดั่งน้ำทิพย์ จากฟ้า ชะโลมใจ
ชุ่มฤทัย คลายเหงา ให้ชาวกลอน
๐ เธอคงเป็น นักปราชญ์ ผู้วาดฝัน
หรือเธอนั้น เป็นดั่ง นางอัปสร
มาเติมต่อ ทอฝัน ประทานพร
แล้วจำจร จากไป ไร้แม้เงา
๐ หรือมีคน ข้างกาย หมายทิ้งขว้าง
จึงอ้างว้าง เดียวดาย คล้ายอับเฉา
เธอจึงมา ยามดึก รู้สึกเอา
เพราะความเหงา เขาจึง ถึงรสกานท์
คนเผาถ่าน
ปล.ไม่คิดเทียบชั้นกับขุนอิน....เพียงเยือนถิ่นที่รักสมัครใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
