บนโลกใหญ่ใบโต...โอ่โถงนี้
ช่างมากมีเรื่องคิด...จิตสับสน
สุขและเศร้าเหงาเปลี่ยน...ผลัดเวียนวน
เกาะกมล...ตราบสิ้น...ชีวินวาย
เราเกิดมาทำไม...ก็ไม่รู้
เกิด,ตั้งอยู่...แล้วดับ...ลับสลาย
มาก็เดี่ยว...กลับก็เดี่ยว...สุดเดียวดาย
ทั้งร่างกาย...ทุกสิ่ง...ถูกทิ้งไว้
เพียงกุศล...ผลบุญ...เป็นทุนเก็บ
ยามหนาวเหน็บ...ทดท้อ...ก็พอได้
เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวทรวงดวงหทัย
ภาคภูมิใจ...ว่าประเสริฐ...ที่เกิดมา
ศรีเปรื่อง
๓๐ ม.ค. ๒๕๕๗
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
13 พฤษภาคม 2024, 12:34:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: สำนึกหนึ่งของความคิด (อ่าน 2483 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: