ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพลงผ้า]

 

มีแค่เพียง เสี้ยวจันทร์ ของวันเหงา
อยู่กับเงา คนนี้ ที่พ่ายแพ้
ยืนครวญครํ่า รํ่าไห้ ใจอ่อนแอ
ถูกรังแก ยับเยิน เกินทัดทาน

เสียงสะอื้น กลืนกลํ้า พรํ่าตัดพ้อ
วิงวอนขอ แค่จันทร์ นั้นสงสาร
อย่าตีจาก พรากไป ให้ร้าวราน
เพียงต้องการ มีเพื่อน เพื่อเตือนใจ

แม้จันทรา ครานี้ ยากจะแย้ม
ด้วยคืนแรม บดบัง แสงไสว
แสงน้อยนิด ส่องทาง อย่างรํ่าไร
แต่ทําไม นํ้าตา ดั่งสายธาร

[lookgaow]

เธอลาจาก   เมื่อคืนจันทร์   วันเพ็ญอยู่
คนเคียงคู่   ดูเขาทำ   ให้ช้ำได้
ก่อนเคยรัก   กลับจรจาก   ฝากอาลัย
หัวใจเจ็บ   เก็บช้ำไว้   ในคืนเพ็ญ

ดีที่ยัง   มีดาวจันทร์   นั้นเป็นเพื่อน
คอยย้ำเตือน   ปลอบโยนใจ   คลายทุกข์เข็ญ
นับดารา   คุยกับจันทร์   ในวันเพ็ญ
จันทร์สวยเด่น   กลับเลือนหาย   ในคืนแรม

แล้วจะอยู่   อย่างไร   ล่ะใจนี้
น้ำตาไหล   แล้วจะมี   ใครเช็ดแก้ม
หนาวเหลือเกิน   นอนคนเดียว   ในคืนแรม
น้ำอาบแก้ม   เปื้อนปลอกหมอน   นอนลำพัง

[กวีพเนจร]

น้ำตาหลั่ง รินไหล ในเดือนมืด
หน้าจืดๆ ใจเหงาๆ เศร้าแค่ไหน
ด้วยวาจา ลวงหลอก ชอกช้ำใจ
น้ำตาไหล เมื่อเดือนแรม แย้มแสงจันทร์

น้ำตาริน ยามเดือนแรม แย้มสาดแสง
แสงจันทร์แรง ผ่านเมฆเทา จากสวรรค์
ส่องสู่หน้า มีน้ำตา มากเหลือพลัน
แสงจันทร์นั้น ฉายเห็นหน้า นองน้ำตา

เมื่อเดือนแรม ส่องฟ้า มาสู่โลก
เห็นคนโศก น้ำตาริน ใต้ท้องฟ้า
ช่างแสนอาย ความเศร้า กับจันทรา
ฉันขอลา เดือนแรม ส่องฤดี

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[tna]

คืนจันทร์แรม
---------------
จันทร์เดือนแรม แฝงไว้ ในความหมาย
จันทร์อยากพราย แสงจ้า นภาไหว
แต่นภา เหนี่ยวรั้ง บังอำไพ
เป็นเพียงได้ แค่จันทร์เสี้ยว ไร้เรี่ยวแรง

เพราะนภา ฟ้ากว้าง ขวางอาเขต
ท่านไม่เสพ รักจันทร์  ฝันอับแสง
คงหมายมั่น ให้จันทร์หมาย ไร้สำแดง
จึงหรี่แสง จันทร์ไว้  ไร้เยือนเพ็ญ

เสียงสะอื้น คลื่นสะท้าน หว่านกระซิบ
แนบสนิท ใจฝัน จันทร์แลเห็น
แต่เดือนดับ ลับไป วายจำเป็น
มันยากเข็ญ ที่จะหมาย ได้เชยชม

หากวันใด จันทร์ดับ ลับเลือนไป
โปรดรู้ไว้ ว่าหัวใจ ไร้สุขสม
เพราะไม่มี ดาวไสว ในอารมณ์
จันทร์คงขม ตรมอยู่ คู่น้ำตา

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[กวีพเนจร]

น้ำตาหล่น รินหลั่ง อาบสองแก้ม
ในคืนแรม นั่งเหงา เศร้าไม่หาย
มาวันนี้ รักเรา ต้องมลาย
จากคนรัก กลับกลาย เป็นเพื่อนกัน

น้ำตาไหล อาบหน้า นองสองแก้ม
แสงจันทร์แย้ม สาดส่อง ที่หน้านั่น
อยากหลบหน้า หนีน้ำตา อายแสงจันทร์
แม้เช็คพลัน แต่ยังเหลือ คราบน้ำตา

น้ำตาริน รินไหล รินรดหลั่ง
ทุกข์ประดัง ดั่งโดนกรีด ยากรักษา
มีความรัก กลับมีทุกข์ ในอุรา
น้ำนองหน้า ใต้แสงจันทร์ คืนวันแรม

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

เหม่อมองฟ้า..ครานี้..ไม่มีจันทร์
ตรงกับวัน..เดือนแรม..ไม่แย้มสี
จันทร์ลาเลื่อน..เหมือนเรา..เหงาฤดี
จนหยาดชื้น..ไหลปรี่..ทั้งสองตา

ฟ้ามืดมน..จนใจ..ไร้เรี่ยวแรง
ความเปลี่ยนแปลง..เปลี่ยนผัน..หวั่นผวา
ถามสักคํา..ว่ามีไหม..ใจจันทรา
จะรู้สึก..โศกา..เหมือนอย่างเรา..

[กวีพเนจร]

น้ำตาหลั่งรินไหลในวันนี้
เป็นวันที่เดือนแรมแย้มสาดสี
น้ำตาไหลรดหน้าช้ำฤดี
น้ำตาที่ชอกช้ำระกำใจ

มองเดือนแรมแย้มแสงจันทร์อันริบหรี่
จันทร์คืนนี้ดูเศร้าเหงาบ้างไหม
แสงจันทราสาดส่องมองออกไป
พร้อมร้องไห้ให้กับรักที่จบลง

[ดวงไฟ]

ในคืนนี้โชคดีที่จันทร์ส่อง
ให้ฉันได้สอดมองต้องจันทร์ฉาย
เป็นคืนที่เดือนเต็มดวงพวงดาวราย
เห็นดารามากมายที่หมายมอง

พระจันทร์กลมชมชื่นในคืนสวย
ทั้งแสงดาวอีกด้วยมิหม่นหมอง
แล้วเธอหละที่เคยน้ำตานอง
อยากให้เธอแหงนมองท้องฟ้าพราว

จากวันคืนเดือนดับลาลับแล้ว
วันนี้ดาวดั่งแก้วส่องกลางหาว
พระจันทร์ก็กลมใสใกล้แสงดาว
หยดน้ำตาที่ร่วงพราวคงแห้งไป

[/color]

[กวีพเนจร]

น้ำตาหล่นบนหน้าคืนจันทร์แรม
แสงจันทร์แย้มสาดส่องมองตรงหน้า
น้ำตาไหลหลั่งรดหยดน้ำตา
เปลี่ยวอุราแสนช้ำระกำใจ

เธอจากไปไม่หวนย้อนมาหา
ฉันตั้งตาคอยเธอเพ้อร่ำไห้
เธอหนีฉันวันนั้นไปแสนไกล
ทิ้งฉันไว้ให้เดียวดายใต้แสงจันทร์

[เพลงผ้า]

หยาดนํ้าตาเปอะเปื้อนเมื่อเดือนแรม
อาบสองแก้มสะอื้นด้วยขื่นขม
คนเคยรักเคยอยู่คู่ภิรมย์
เคยชื่นชมห่วงใยมาไกลกัน

เขาหนีจากฝากแผลไม่แลเหลียว
ปล่อยให้เปลี่ยวใจเหงาเศร้าโศกศัลย์
อยู่ใต้แสงริบหรี่สีของจันทร์
ต้องเคว้งคว้างกลางฝันอันลางเลือน

[กวีพเนจร]

น้ำตาหลั่งพรั่งพรูช้ำทรวงใน
ด้วยหัวใจที่ชอกช้ำกล้ำกลืนหา
ในคืนจันทร์วันแรมแห่งนิทรา
เจ้ากัญญาจากจรไม่ย้อนคืน

น้ำตาไหลในวันแรมจันทร์แย้มสี
ร้าวฤดีกล้ำกลืนเกินทนฝืน
ต้องอยู่กับความช้ำทำกล้ำกลืน
แม้ยามตื่นยังผวาคราจันทร์แรม