รอยามว่างกลั่นกลอนอักษรสาร
ร้อยเรียงกานท์กลั่นมาสื่อภาษา
สุขทุกครั้งเมื่อว่างวางอักษรา
พิมพ์ส่งมาลงไว้บ้านกลอนไทย

จะรอรักรอแล้วหรือรอหน่อย
จะรอบ่อยคอยรอจวบจนสาย
รอทุกค่ำเช้าเย็นไม่เว้นวาย
อย่าเพิ่งหน่ายรอแม้หวังน้อยนิด

ท้องทะเล ขี้เหงา เฝ้ารอพบ   
อาทิตย์หลบ  ลาเจ้า  จึงเหงาหงอย
ทอดเกลียวคลื่น  ครืนคราง  อย่างเลื่อนลอย   
กระเซ็นปรอย  หยดน้ำตา  ด้วยอาลัย

กระแสสาย  ลมหนาว  เข้ากระทบ   
สั่นหนาวหลบ  จนเกลียวคลื่น  สะอื้นไหว
หวังเพียงรอ  แสงไออุ่น  ละมุนละไม 
มาห่มให้  หายสั่น  เท่านั้นเอง

เมื่ออาทิตย์  สาดแสง  แห่งความรัก 
มาปกปักษ์  จากสายลม  ที่ข่มเหง
ระยิบระยับ  ขับน้ำตา  มาบรรเลง
แสนครื้นเครง  อาทิตย์ส่อง  ท้องทะเล....

ได้แต่รอความหวังที่ตั้งไว้
ขอให้เธอเปิดใจใคร่เฉลย
เปิดความลับที่ค้างใจให้หมดเลย
อยากให้เธอพร่ำเอ่ยเผยออกมา

ฉันรอเธอ ตกลง และปลงจิต
เฝ้าแต่คิดว่าสักวัน เธอนั้นหนา
จะยอมรับกับฉันได้ในทุกครา
ถึงเวลาคงสุขใจเมื่อได้ฟัง

หนึ่งดวงใจ ฉันมอบให้ ไปทั้งหมด
แสนรันทด หดห่อ รอความหวัง
ปล่อยเอาไว้ นานหลายปี ฤดีพัง
คงต้องนั่ง หลั่งน้ำตา ถ้าเธอเมิน...