มีพบก็มีพราก                 ขณะจากสะท้านเห็น
     วารอันตะวันเย็น              บ่มิดับระงับใจ

     เพื่อนเรียนก็เพียรทัก           เพราะตระหนักประจักษ์ไหว
     เคยเล่นบ่เข่นใคร              เกาะโต๊ะไว้จะได้ดี

     อารมณ์ระทมท้อ               ก็จะรอบ่ขอหนี
     เจอกัน ณ ปอตรี              สดุดีพระอาจารย์

     เวลาสิอาลัย                   ขณะใจบ่ใคร่หวาน
     ก่อนจบจะพบพาน              เพราะสมัครสมานใจ.             


              ................................
                           
                       มั่วให้อีกคนนะ
น้องลองไปศึกษาได้ที่ห้องแต่งกลอนตามฉันทลักษณ์ดูนะ แล้วลองแต่งดูนะ




คำครุ
ได้แก่คำที่ประสมด้วยสระเสียงยาวในแม่ ก กา เช่น กา ตี งู กับคำที่ประสมด้วยสระเสียงสั้นหรือยาวก็ได้ที่มีตัวสะกด เช่น นก บิน จาก รัง นอน และคำที่ประสมด้วยสระ อำ ไอ ใอ เอา ซึ่งถึอว่าเป็นเสียงมีตัวสะกด

คำลหุ
ได้แก่คำที่ประสมด้วยสระเสียงสั้นในแม่ ก กา เช่น จะ ติ มุ เตะ และคำที่ใช้พยัญชนะคำเดียว เช่น ก็ บ่ ณ ธ นอกจากนี้คำที่ประสมด้วย สระอำ บางทีก็อนุโลมให้เป็นคำลหุได้ เช่น ลำ
คำลหุ เวลาเขียนเป็นสัญลักษณ์ ใช้เครื่องหมายเหมือนสระอุ แทน


หมายเหตุ คำครุ ลหุ แยกตามสีนะ      พี่ก็ลองหัดแต่งดูเหมือนกันไม่รู้ว่าถูกหรือเปล่า หุหุ