ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

ทำหัวใจ  หล่นหาย  ที่ปลายฟ้า
เฝ้าเสาะหา  อยู่ไหน  ใครเห็นบ้าง
เป็นหัวใจ  อ้อนแอ้น  แสนบอบบาง
ยามอ้างว้าง  คนเห็น  หวังเล่นลวง

หัวใจแซม  หล่นหาย  ใครเห็นบ้าง
ตรงข้างข้าง  สักรูปดาว  พราวโชติช่วง
ด้านบนมี  มงกุฏใจ  ใสเด่นดวง
ด้านล่างห่วง  นิลสลัก  ปักศรเพชร

ทำหัวใจ  หล่นหาย  ใครเห็นบ้าง
แซมอ้างว้าง  ไร้ใจ  ให้เหนื่อยเหน็ด
ใครพบเห็น  ช่วยนำส่ง  ลงในเน็ท
มีบำเหน็จ  รางวัลให้  ใจคืนมา

หัวใจแซม  หล่นหาย  ที่ไหนนะ
รู้ไหมล่ะ  เฝ้ารอใจ  ใฝ่ค้นหา
ใจดวงน้อย  ออดอ้อน  วอนขอมา
ได้โปรดอย่า  ขยี้ใจ  แซมให้ตรม



กลอนบทนี้ แซมโพสไว้ที่ไทยโพมนานแล้ว..ตั้งแต่บัดนั้น  จนกระทั่งบัดนี้  ก็ยังหาไม่เจอค่ะ..

 

แซมค่ะ

[มานพ]

เก็บหัวใจใครหล่นบนทางด่วน
เห็นสมควรเก็บไว้ใคร่สะสม
หัวใจนี้สีแดงแฝงระทม
เอาไว้ชมก่อนหนาอย่าว่ากัน

หากเจ้าของหัวใจได้ทราบเรื่อง
อย่าขุ่นเคืองเลยหนาอย่าหุนหัน
ขอเก็บใจเอาไว้ใต้แสงจันทร์
พี่ยังหวั่นจริงหนอกลัวขอคืน

“มานพ”

[Prapacarn ❀]

เก็บหัวใจใครหล่นบนทางด่วน
เห็นสมควรเก็บไว้ใคร่สะสม
หัวใจนี้สีแดงแฝงระทม
เอาไว้ชมก่อนหนาอย่าว่ากัน

หากเจ้าของหัวใจได้ทราบเรื่อง
อย่าขุ่นเคืองเลยหนาอย่าหุนหัน
ขอเก็บใจเอาไว้ใต้แสงจันทร์
พี่ยังหวั่นจริงหนอกลัวขอคืน

“มานพ”

อ้าว.....
หัวใจแซม ไปหล่น บนทางด่วน
คงคร่ำครวญ คิดถึงบ้าน พานขมขื่น
พี่มานพ เก็บได้ ไม่ยอมคืน
คิดจะฝืน เก็บไว้ ในฮาเร็ม

พี่สะสม หัวใจ ไว้ดูเล่น
หรือใช้เป็น เครื่องดับทุกข์ พาสุขเกษม
คอลเลคชั่น มากมาย คล้ายเล่นเกมส์
พออิ่มเอม ทิ้งขว้าง ให้ร้างโรย...



แซมนะ
 

[Music]

หัวใจเจ้า.หล่นหาย.คงหลายที่
อยู่ที่พี่.สีแดง.แบบแห้งโหย
คงเป็นใจ.COPY.ที่เจ้าโปรย
จึงร่วงโรย.ลืมแล.คนแคร์กัน

เพราะเจ้าของ.ปองถวิล.คนหินกว่า
สู้แบกรัก.เต็มบ่า.ชายในฝัน
เขามีใหม่.หรือเปล่า?.ร้าวรำพัน
สู้หวานมัน.ข้างเดียว.ห่อเหี่ยวใจ

กลับมานะ.ที่รัก.หนุนตักพี่
ยังเป็นที่.หักห้าม.ความหวามไหว
แถมมีบ่า.ให้ซบ.เพื่อหลบภัย
พร้อมร่ำไร.ครวญคราง.พี่..ยัง..รอ

 

[ดาว อาชาไนย]

หัวใจหล่นเรี่ยราดประหลาดนัก
มาอ่อยเหยื่อเพื่อรักกระมังหนอ
เก็บได้ในแท็กซี่มีชื่อ ป.
อักษรย่อของใครให้ยกมือ

อาจเป็นอักษรย่อแซมก็ได้
ขอค่าไถ่ประภาคารอย่าด้านดื้อ
หากไม่จ่ายงามงามจะตามตื๊อ
ไม่งั้นถือเป็นเจ้าของครองเลยนะ

ดาว อาชาไนย

[บ้านริมโขง]

แม้แต่หัวใจตนยังหล่นหาย
น่าเสียดายจริงแท้แม่คุณเอ๋ย
ปล่อยทิ้งร้างอย่างไรไม่ชื่นเชย
คงไม่เคยเสาะหามาคืนครอง

จึงอย่าหวังจะได้หัวใจพี่
คงไม่มีให้แล้วแนวสนอง
กลัวทำลืมหล่นซ้ำน้ำตานอง
พี่ไม่มีสำรอง..ต้องระทม

ขืนคบไปได้แค่แต่ร่างเปล่า
หัวใจเล่าไม่มีพี่ขื่นขม
มีชีวิตไร้ชีวามาเชยชม
เป็นขนมขาดน้ำยา..ขอลาเลย. 

"บ้านริมโขง"

[Prapacarn ❀]

หัวใจเจ้า.หล่นหาย.คงหลายที่
อยู่ที่พี่.สีแดง.แบบแห้งโหย
คงเป็นใจ.COPY.ที่เจ้าโปรย
จึงร่วงโรย.ลืมแล.คนแคร์กัน

เพราะเจ้าของ.ปองถวิล.คนหินกว่า
สู้แบกรัก.เต็มบ่า.ชายในฝัน
เขามีใหม่.หรือเปล่า?.ร้าวรำพัน
สู้หวานมัน.ข้างเดียว.ห่อเหี่ยวใจ

กลับมานะ.ที่รัก.หนุนตักพี่
ยังเป็นที่.หักห้าม.ความหวามไหว
แถมมีบ่า.ให้ซบ.เพื่อหลบภัย
พร้อมร่ำไร.ครวญคราง.พี่..ยัง..รอ

 

หลุมหลบภัย ใหญ่จัง ทั้งหลังไหล่
หลบยังไง ไม่พ้น คนมากหลาย
พี่เปิดเป็น ที่พักพิง ทั้งหญิงชาย
มีหลากหลาย เทือกเถา ทุกเหล่ากอ

ทั้งแซ่หลี แซ่หยวน ก๊วนหยำฉ่า
อีกทั้งม้า ทั้งลิง วิ่งมาขอ
ซบหัวไหล่ คนใจดี พี่เปิดรอ
แซมต้องขอ หลีกทาง อย่างเดียวดาย....

 

แซม... มิบังอาจ

[Prapacarn ❀]

หัวใจหล่นเรี่ยราดประหลาดนัก
มาอ่อยเหยื่อเพื่อรักกระมังหนอ
เก็บได้ในแท็กซี่มีชื่อ ป.
อักษรย่อของใครให้ยกมือ

อาจเป็นอักษรย่อแซมก็ได้
ขอค่าไถ่ประภาคารอย่าด้านดื้อ
หากไม่จ่ายงามงามจะตามตื๊อ
ไม่งั้นถือเป็นเจ้าของครองเลยนะ

ดาว อาชาไนย

ไงกันนะ...หัวใจ มีหลายหัว
ตกไปทั่ว ทุกหน คนสงสัย
ของแซมจริง หรือเปล่า ไม่เข้าใจ
ว่าทำไม จึงสลัก อักษร ป.

ประภาคาร ของแท้ แก้ดูได้
ว่าข้างใน งามแฉล้ม แจ่มจริงหนอ
เนื้อนุ่มเนียน ชอบหยอกเย้า พะเน้าพะนอ
รึเป็น ป. ของลุงปรางค์ วางลืมไว้....

ถ้าเป็นของ ลุงปรางค์ จงย่างเถอะ
หรือต้มเปอะ ห่อหมก ซกเล็ก-ใหญ่
ไม่ใช่ใจ ของแซม ...เอาแกล้มเหล้าไป(เหอะ)
เรื่องค่าไถ่ ไม่มี แซมนี้จน

 

สงสัย จะของลุงปรางค์........

" แซมค่ะ"

[...สียะตรา..]

ทั้งแซ่หลี แซ่หยวน ก๊วนหยำฉ่า
อีกทั้งม้า ทั้งลิง วิ่งมาขอ
ซบหัวไหล่ คนใจดี พี่เปิดรอ
แซมต้องขอ หลีกทาง อย่างเดียวดาย....



.......................................................................



......มาซบอกพี่ไหมเล่า..เจ้าแซมซั่น

...อรวรรณ..คงเลิศล้ำกว่า...หยำฉ่า

...ทั้งคงเยาว์..กว่า..สาวแซ่หยวน..จวนชรา

...อย่าลีลา...เยี่ยงยี่เก...เร่รายทาง



.................  ...ไม้มะยม..  ...............................................

[Prapacarn ❀]

แม้แต่หัวใจตนยังหล่นหาย
น่าเสียดายจริงแท้แม่คุณเอ๋ย
ปล่อยทิ้งร้างอย่างไรไม่ชื่นเชย
คงไม่เคยเสาะหามาคืนครอง

จึงอย่าหวังจะได้หัวใจพี่
คงไม่มีให้แล้วแนวสนอง
กลัวทำลืมหล่นซ้ำน้ำตานอง
พี่ไม่มีสำรอง..ต้องระทม

ขืนคบไปได้แค่แต่ร่างเปล่า
หัวใจเล่าไม่มีพี่ขื่นขม
มีชีวิตไร้ชีวามาเชยชม
เป็นขนมขาดน้ำยา..ขอลาเลย. 

"บ้านริมโขง"

มันจำเป็น พี่ขา อย่าทับถม
นี่ก็ขม พอแล้ว แก้วใจเอ๋ย
ทุกคืนวัน เฝ้าถนอม กล่อมทรามเชย
น้องไม่เคย ลืมหลง พี่จงฟัง

เรื่องมันเกิด คืนวัน พระจันทร์มืด
น้องลอยอืด ผ่านมา บ้านตาหวัง
แกสุมกอ กิ่งไผ่ น้องไม่ทันระวัง
มันเกี่ยวทั้ง ตับไต ไปหมดพุง

ก็หัวใจ วาบ วาบ พี่ทราบไหม
ติดกิ่งไผ่ ไส้ตัน พันกันยุ่ง
น้องตระหนก เสียขวัญ มันนังนุง
ยามใกล้รุ่ง ซมซาน กลับบ้านมา

เหลือแต่ร่าง อย่างนี้ ให้พี่กอด
พี่อย่าทอด ทิ้งให้ ใจเหว่ว้า
ขอพี่ริมฯ คนดี มีเมตตา
รักจนกว่า แซมจะได้ หัวใจคืน....

 

วาบ...วาบ....วาบ...

แซม.แซม.นะคะ

[บ้านริมโขง]

 

     

[Prapacarn ❀]

     

ขำไรแซมอีกล่ะ....พี่ริมฯ..


กระแซม
 

[ตะวันฉาย]

...บัดนี้....หัวใจหล่น บนกลอน เป็นท่อนกาพย์
แล้วเข้าฉาบ ด้วยน้ำตา มาทาเผย
อันสัมผัส วรรคตอน กลอนเชย-เชย
ขอนำเอ่ย บางบท  อย่าลดทอน

...เมื่อหัวใจ มีรัก ถูกหักอก
ถูกเขาชก ดำด่าง สร้างคำสอน
อนิจา  คนซื่อ  คือใจรอน
เขาตัดตอน แล้วตีจาก  ฝากใจมา

...ใจดวงน้อย  เลยหม่น  บนอักษร
แม้เขาจร ไปนาน ยังสานหา
หยดหนึ่งย้อย ไหลแย้ม แต้มเข้าตา
เจ็บอุรา ทุกเช้าค่ำ  ย่ำใจนาง

...ร่องรอยร้าว  ก้าวผ่าน ยังนานเนิน
ทุกครั้งเดิน เส้นนี้  ขอลี้ห่าง
เหน็บฤทัย เป็นแผล แผ่เป็นทาง
มิเลือนลาง จางหนอ  ท้อฤดี

...หัวใจเอ๋ย  หล่นหาย ใครเห็นบ้าง
ฤาเป็นทาง  เขาผ่าน  นานวิถี
ขอเถอะนะ เห็นใจข้าฯ  ถ้าปราณี
ส่งคนที่  มีรักจริง อย่าทิ้งกัน

...หัวใจเคย  หม่นไหม้ จะได้ชื่น
รอยยิ้มยื่น บนหน้า  ว่าสุขสันต์
หัวใจหล่น  จะทนเก็บ  เย็บผูกมัน
ต่อสัมพันธ์  วันใหม่  เมื่อใจมี(ใครสักคน)...

ตะวันฉาย

[บ้านริมโขง]

ขำไรแซมอีกล่ะ....พี่ริมฯ..


กระแซม
 

ไม่ให้ขำได้ไงในเฉลย
ยามเธอเผยความเศร้าเหงาขมขื่น
ประกาศก้องร้องร่ำสุดกล้ำกลืน
สะอึกสะอื้นถึง หัวใจในอกตน

คิดแล้วแปลกหัวใจหาย ไม่ตายชัก
เธอยังมาฟูมฟักปักใจหม่น
ร่ำอาลัยวุ่นวายคล้ายทุกข์ทน
มาหลอกคนช่วยหามาคืนนาง

ยิ่งรู้ว่าทั้งชุดนั้นหลุดหาย
ไปเกี่ยวปลายกิ่งไผ่ใครตัดขวาง
ก็เลยขำคำหลอกบอกนำทาง
ว่ายังค้างคาเกี่ยวเหนี่ยวไม่หลุด

แต่กลับมีบางใครในสมอ้าง
เก็บหัวใจของนางอย่างรีบรุด
เก็บหัวใจมากอดพรอดประดุจ
ด้วยรักสุดสวาทไม่อาจคลาย

กอดหัวใจกระสือหรือแสนสุข
มันกระตุกอารมณ์ผมแทบหงาย
สุขอย่างไรกอดใจไร้ร่างกาย
กลิ่นสาบหลายล้นเหลือ..เมื่อคิดไป

ขำอีกอย่างกลายร่างนางกระสือ
คนเขาลือลอยวาบวาบอาบแสงใส
ส่องหากองขี้หมามาชื่นใจ
คนอะไรอยากเป็น...เช่นนิทาน.

"บ้านริมโขง"