คนเข้าใจ ไม่มี ฤดีเหงา
ชีวิตเรา รันทด ห่างสดใส
กล้ำกลืนทน-ทุกข์เข็ญ ลำเค็ญใจ
หันหนใด ไหวหวั่น มิบรรเทา..
..จะต้องทำ ฉันใด แห่งไหนหนอ
ถึงจะพอ ยิ้มได้ ดั่งใครเขา
รื่นภิรมย์ สมปอง มิครองเนา
แม้เพียงเงา-สุขศรี มิมีมา..
.. ฤๅ สวรรค์ กลั่นแกล้ง สำแดงเดช
สรรค์สร้างเหตุ เพศภัย หรือไรหนา
ฤๅ ลิขิต ขีดไว้ ในบัญชา
กำหนดว่า ชีวิน..ต้องภินท์พัง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
