อย่าโทษใคร ใจฉัน มั่นในรัก
ยังตระหนัก ปักตรึง ซึ้งอักโข
ยังเฝ้าคอย ทุกวัน หวั่นพาโล
ร้องไห้โฮ โอ้อก สะทกไกว
อย่าโทษใคร เลยเจ้า เรายังหลง
นวลอนงค์ จากมา น้ำตาไหล
จำใจลา ลาแล้ว แป้วทรวงใน
สี่ห้องใจ ยังฝาก ยากจะลืม
ปากน้ำโพ โถเรา เศร้าแค่ไหน
รักบางใคร ใจหวั่น วันแสนปลื้ม
อดีตรัก ครั้งเก่า เราขอยืม
อย่าได้ลืม เลยหนอ รออีกปี
คิดถึงกัน นั้นเล่า เข้ามาหา
กรุงเทพหนา ไม่ไกล ไยหลีกหนี
โทรศัพท์ ให้ไว้ อย่ารอรี
สี่ศูนย์สี่ สี่ห้า โทรมาเลย
พันทอง
พี่เป็นหนุ่ม ลุ่มน้ำ ตามประสา
ขึ้นเหนือมา ขายค้า หน้าตาเฉย
ได้ประสบ พบพักตร์ รักทรามเชย
อยากเป็นเขย คนยาก ปากน้ำโพ
พี่เป็นหนุ่ม ชาวเรือ ไม่เหลือบ้าน
เป็นลูกหลาน เจ้าพระยา ไม่อ่าโอ่
ล่องเจ้าพระยา มาเด็ก เล็กจนโต
มันไม่โก้ เหมือนนวลนาง บางสวรรค์
กลัวยิ่งนัก กลัวรัก จักไม่จริง
กลัวโดนทิ้ง ให้ต้อง หมองไหวหวั่น
กลัวไม่นาน เธอเลิกรัก ปักชีวัน
กลัวทิ้งฉัน น้ำตานอง ท้วมท้องเรือ
พี่เป็นหนุ่ม ชาวเรือ ไม้เชื้อแล้ว
เดียวน้องแก้ว คนดี นี้จะเบื่อ
อยู่นานไป จะผลักไส ไม่จุนเจือ
ไม่เอื้อเฟื้อ ตัวพี่ นี้ขอลา
ชลนา ทิชากร
<a href="http://www.youtube.com/v/21Ckh87M3O8&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/21Ckh87M3O8&rel=0&fs=1</a>
ขึ้นเหนือมา ขายค้า หน้าตาเฉย
ได้ประสบ พบพักตร์ รักทรามเชย
อยากเป็นเขย คนยาก ปากน้ำโพ
พี่เป็นหนุ่ม ชาวเรือ ไม่เหลือบ้าน
เป็นลูกหลาน เจ้าพระยา ไม่อ่าโอ่
ล่องเจ้าพระยา มาเด็ก เล็กจนโต
มันไม่โก้ เหมือนนวลนาง บางสวรรค์
กลัวยิ่งนัก กลัวรัก จักไม่จริง
กลัวโดนทิ้ง ให้ต้อง หมองไหวหวั่น
กลัวไม่นาน เธอเลิกรัก ปักชีวัน
กลัวทิ้งฉัน น้ำตานอง ท้วมท้องเรือ
พี่เป็นหนุ่ม ชาวเรือ ไม้เชื้อแล้ว
เดียวน้องแก้ว คนดี นี้จะเบื่อ
อยู่นานไป จะผลักไส ไม่จุนเจือ
ไม่เอื้อเฟื้อ ตัวพี่ นี้ขอลา
ชลนา ทิชากร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
