นั่งเขียนกลอนอ้อนเพื่อนมาเยือนอ่าน
ช่วยตรวจทานขานรับจับแก้ไข
อาจมีผิดนิดมากยากเข้าใจ
ภาษาไทยหลายคำไม่ชำนาญ
ด้วยตั้งใจไว้มากอยากเขียนกลอน
หวังท่านสอนตอนสัมผัสจัดประสาน
แต่บัดนี้มีห่างต่างวันวาน
เขามองผ่านขานขับไม่รับนา
ด้วยงานกลอนตอนนี้รู้มีแปลก
เหมือนจะแยกแตกตอนกลอนใครหนา
คนเขียนกลอนวอนอีกครั้งหวังพึ่งพา
จงหันหน้ามาดูด้วยช่วยแรงใจ.
นพคนเขียนกลอนอ่อนล้าเกินกว่าช่วย
แผ่วรินรวยเบื้องลึกรู้สึกได้
ความหวังดีมีมอบที่ตอบไป
บางครั้งไซร้ได้รับถูกสับกอง
คนเขียนกลอนอ่อนไหวตามใจคิด
ความถูกผิดรู้ได้ไม่ผยอง
หากคนอ่านตีความตามทำนอง
คงไม่หมองหม่นเศร้าเข้าใจเอง
งานกลอนนั้นสรรค์สร้างทางภาษา
ไยจึงหาเรื่องใส่ใครข่มเหง
ภาษาไทยงามคำล้ำบทเพลง
หากใครเก่งแต่เกิด...ดูเลิศคน
"กานต์ฑิตา"
๔ พฤษภาคม ๒๕๕๔
