สูง-ต่ำ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
11 พฤษภาคม 2024, 02:40:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: สูง-ต่ำ  (อ่าน 2357 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
25 กันยายน 2011, 06:07:PM
ดอกกระเจียว
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 317
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,264


จินตนาการในความว่างเปล่า


« เมื่อ: 25 กันยายน 2011, 06:07:PM »
ชุมชนชุมชน





สูงเกินไปใช่จะดีนะที่รัก
จงตระหนักสักนิดคิดดูหน่อย
การวาดภาพตัวไว้ให้เลิศลอย
เมื่อคราวถอยลงต่ำจะช้ำใจ

มีบางอย่างที่เรายังไม่รู้
หากจะยอมอดอู้อยู่สูงไหว
ก็เอาสิเช่นกระนั้นแต่วันใด
หวนลงต่ำจะหาใครเพื่อนไม่มี

หากจะสูงสูงไปให้สูงสุด
แล้วจึงหยุดคิดครวญถ้วนวิถี
สิ่งใดเล่าที่เราคิดว่ามี
ใช่ความดีความชั่วกลั้วกันไหม

ต่ำเกินไปใช่จะดีนะที่รัก
โปรดตระหนักจงถ้วนคิดครวญใคร่
ทุกอย่างมีเหตุผลเป็นกลไก
ต่ำเกินไปสูงเกินไปล้วนไมีดี


แบบว่าไฮ-โล น่ะ
ยิ้มแก้มแดง ยิ้มหน้าใส ขำแบบกระแดะหน่อยๆ ทหารจอมเก๊ก





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ช่วงนี้ไม่ว่าง, --ณัชชา--, น้ำผึ้ง, บ้านริมโขง, ลมหนาว, รพีกาญจน์, อริญชย์, กามนิต

ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

02 ตุลาคม 2011, 09:21:PM
ดอกกระเจียว
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 317
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,264


จินตนาการในความว่างเปล่า


« ตอบ #1 เมื่อ: 02 ตุลาคม 2011, 09:21:PM »
ชุมชนชุมชน

ทวนสามก๊กตอนม้าเจ๊กนั้นตั้งทัพ
หมอตั้งรับย้ายทัพไปบนเขา
อยู่สูงกว่าย่อมได้เปรียบหมอคิดเอา
ใครงี่เง่าเข้ามาก็ลองลองดู

ด้วยเตรียมพร้อมก้อนหินไว้ทิ้งใส่
หมายบรรลัยเสี้ยนศึกหากคึกสู้
จนเสร็จสรรพร้อมต้อนรับพวกศรัตรู
แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มันจะมา

ฝ่ายตรงข้ามมาเห็นก็วิเคราะห์
ถ้าตูเหาะไปได้คงไปหา
ศึกครั้งนี้ขืนใจร้อนเข้าบีฑา
จะเสียหมาเชียวเราไม่เข้าที

ด้วยเขาสูงเราต่ำใครเสียเปรียบ
ขืนย่ำเหยีบเข้าไปตายเป็นผี
หากล้อมไว้เสียเล่าจะเข้าที
ไว้ย่ำยีตอนมันหมดเสบียง

ตรงตามแผนแล้วนั้นก็ล้อมเขา
หลายวันเข้าทัพกวนหินไม่ยินเสียง
พวกศรัตตรูกร้ำกรายก็อายเอียง
เห็นแต่เพียงมันล้อมไว้ฉิบหายตรู

พยายามป้องเหล่าทหารหาญ
ไอ้สันดานไหนลงไปให้อดสู
แม้หากใครฝืนกฎก็ลองดู
ดาบของตรูจะตัดหัวให้กลัวเกรง

แต่นานเข้าทหารหิวก็เริ่มเหนื่อย
คิดเรื่อยเปื่อยมันหลอกเรามาข่มเหง
พาขึ้นเขาอดข้าวน้ำแล้วตายเอง
ชาตินักเลงต้องลงไปไม่กลัวตาย

พวกทหารบนเขานั้นหิวนัก
พวกข้างล่างพร้อมพรักทุกสิ่งหมาย
มาสู้กันฝ่ายหิวก็วอดวาย
ลงล้มตายเกลี้ยงเขาน่าเศร้าใจ

ทั้งความหิวนั้นทำให้ไร้ระเบียบ
บ้างก็เหยียบกันตายเกินวิสัย
ม้าเจ๊กจะปกครองได้ดั่งใจ
แม้แต่ตัวแทบบรรลัยในศึกนั้น


 ขำแบบกระแดะหน่อยๆ


ข้อคิด: สูงกว่าไม่ได้เปรียบเสมอไป(ถ้าจำชื่อตัวละครผิดขอประทานโทษอย่างสูง)





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Music, กามนิต, รพีกาญจน์, รัตนาวดี, บ้านริมโขง

ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s