ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

ระยะที่หัวใจเป็นหวัด


เผอิญช่วงนี้รู้สึกว่าอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว  ร่างอันบอบบางก็ชักเริ่มจะไม่ไหว มีอาการเป็นหวัด
ดังนั้นผมก็เลยคิดจะเขียนเกี่ยวระยะอาการเป็นหวัด  ความจริงก็ไม่ใช่วิชาการหรืออ้างอิงตำราใดๆหรอก ก็อาศัยจากการสังเกต
อาการของตัวเองเอา(ก็ทำไงได้ ผมมันแค่นักกลอนไม่ใช่หมอ)

ระยะแรก  เมื่อร่างกายเรราอ่อนแอ  พักผ่อนน้อย  หรือครั่นเนื้อครั่นตัวคล้ายจะเป็นไข้ ซึ่งจะเป็นในช่วงวันแรกๆก่อนจะมีน้ำมูก
             ช่วงนี้หากคุณรีบกินยาแก้หวัดสักสองสามเม็ด  นอนพักผ่อนให้เพียงพอ  อาการหวัดจะหายไปเลย ไม่กำเริบอีกต่อไป
             ระยะนี้คือระยะ ช่วงตัดไฟแต่ต้นลม

ระยะที่สอง   คือสองวันผ่านไป เริ่มมีอาการไข้ หนาวสั่น  ปวดเมื่อยตามร่างกาย  น้ำมูกไหล สั่งเท่าไหร่ก็ไม่หมดเสียที
             คล้ายกับว่าเขื่อนน้ำมูกมันแตก(นี่แหละเขาถึงเรียกว่าคำสั่งขี้มูก)    ระยะนี้ไม่ใช่การตัดไฟแต่ต้นลมแล้ว
              แต่เป็นช่วงที่ไฟมันไหม้บ้านไปแล้วครึ่งหลัง    ถึงแม้ฉุกใจได้คิดรีบหายามากินตอนนี้  แต่มันก็สายเกินไปแล้ว
              ยังไงซะอาการเป็นหวัดก็ต้องดำเนินต่อไปจนถึงระยะสุดท้ายอยู่ดี  ยังไงก็ต้องทรมานต่อไปอีกหลายวัน
               (แต่กินยาก็ยังดีกว่าไม่กินยา)

ระยะที่สาม   อาการจาม  อาการสั่งน้ำมูกเริ่มหายไป  แต่ยังมีไข้อยู่  เริ่มมีอาการไอเข้ามาแซก  เสียงพูดเริ่มแหบแห้งแบบคนเป็นหวัด
              (กว่าจะถึงช่วงนี้คงจะผ่านมาสักสี่ห้าวัน) ซึ่งเป็นสัญญาณว่าใกล้หาย...แต่ยังก่อน

ระยะสุดท้าย   อาการไข้ไม่มีแล้ว  เหลือแค่อาการไอ  เสล็ดหรือน้ำมูกเริ่มเป็นสีข้นเขียว   นี่คือสัญญาณสุดท้ายที่บ่งบอก
                เราว่า  เชื้อหวัดได้ทำงานเสร็จสิ้นกระบวนการของมันแล้ว  นับแต่นี้ก็เตรียมนับถอยหลังรอเวลาหายได้เลย
               (ถ้าไม่ได้เป็นแบบเรื้อรัง หรือรับเชื้อมาเพิ่ม หรือเป็นไข้หวัดนก ไข้หวัด 09 นะ  ที่ผมเขียนเล่ามานี่คือไข้หวัดธรรมดา
                 แล้วตัวเองก็เพิ่งจะทุเลา)
ตอนนี้มี ครั่นเนื้อครั่นตัวนิดหน่อย  กับมาอาการไอ  ขี้มูกแห้งกรังแล้ว   



เมื่อหัวใจเป็นหวัดจามฮัดเช่ย
อย่าปล่อยเลยตามเลยวางเฉยเสีย
กินหยูกยาพักผ่อนยามอ่อนเพลีย
ห้ามนัวเนียหักโหมเล้าโลมใคร

กินยาแล้วพักผ่อนนอนเต็มที่
อาการจะเริ่มดีหายจากไข้
ระวังหน่อยเกรงขามเรื่องจามไอ
อย่าปล่อยไปเปะปะนะตัวเธอ 

เชื้อหวัดจะกระจายสู่ภายนอก
ฟุ้งกระฉอกในอากาศยามพลาดเผลอ
ไปติดอีกคนหนึ่งอย่าพึงเจอ
วอนเพื่อเกลอจามไอให้ระวัง

ใช้ผ้าปิดปากจมูกให้ถูกถ้วน
จึงดีล้วนเลอเลิศประเสริฐขลัง
กินยาอีกนิดหน่อยอร่อยจัง 
ตามหมอสั่งนะเจ้าทุเลาแล



จริงๆแล้วผมไม่ใช่หมอ  สิ่งที่เขียนคือเขียนจากประสบการณ์ที่สังเกตตนเองเท่านั้น  คือเมื่อเริ่มรู้สึกตัวว่าจะเป็นหวัด มีอาการครั่นเนื้อครั่นตัว ก่อนมีน้ำมูก
ก็ให้รีบกินยาแล้วพักผ่อนเลย  จะหายเป็นปกติภายในเวลาไม่เกินสองวัน   ถ้าปล่อยจนมีอาการไข้และมีน้ำมูกแล้ว  ก็แสดงว่าเริ่มสายไปแล้ว
ถึงแม้จะกินยาแต่อาการไข้หวัดจะคงดำเนินต่อไป   

[panthong.kh]

ชอบคลุกคลี กับคน ปนไปทั่ว
ขึ้นรถทัวร์ มั่วมุ่น วุ่นแทบแย่
บ้างไอจาม ลามมา หาดวงแด
หนาวร้อนแผ่ ผ่านเข้า เฝ้าซุกทรวง

คัดจมูก อยู่นาน อาการบอก
เทียวเข้าออก ห้องแอร์ แหมทุกช่วง
อากาศร้อน เหงื่อไหล ไม่หลอกลวง
อาการง่วง ซึมเซา เข้ามาเติม

ถึงตอนเย็น เลิกงาน ใกล้บ้านฉัน
ตลาดนัด ทุกวัน หันมาเพิ่ม
สะสมเชื้อ เจือจิต ประชิดเดิม
หวัดก็เริ่ม เล่นงาน จนอานเลย
พันทอง
๒๙/๑/๕๗
 

[พยัญเสมอ]

เพราะเหตุใด  หลังจากเป็นหวัดแล้วจึงต้องต่อด้วยอาการไอ  มันรู้สึก"ฆันๆ"ในลำ"ฆอ"
สาเหตุแห่งอาการ"ฆัน"ในลำ"ฅอ"นั้นมันจะกิดจากอะไร ? จากเชื้อหวัดหรือเชื้ออย่างอื่น ชักสงสัยเสียจริง
บางครั้งไอเสียจนเจ็บหน้าอก  ไอแบบแห้ง ขากไม่มีเสลด  เห็นเทวดาท่านกระซิบบอกว่ามันเป็นเพราะเจ้าเชื้อตัวหนึ่ง
ที่เกาะอยู่ตามหลอดลม บางทีมันอาจเป็นเชื้อหวัด แต่อาจจะเป็นเชื้อบรรจงหรือเปล่า   แต่ไม่ว่ามันจะเป็นเชื้ออะไร
มันก็ทำให้ไอ และ"ฆัน"ในลำ"ฆอ"อยู่ดี