ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตะวันฉาย]

....ค่ำคืนนี้ มองดูจันทร์  ช่างแสนเหงา
มีเพียงเรา จ้องมองจันทร์ อันพราวใส
ธนูว่าว ส่งเสียง สำเนียงไกล
จากบ้านไหน หนอเจ้า เฝ้าคร่ำครวญ

....ธนูว่าว อื้ออึงผ่าน สายลมหนาว
ส่งข่าวคราว ถึงคนไกล ไม่คืนหวน
ธนูว่าว ยามต้องลม ส่งเสียงรวน
เฝ้ารัญจวน ทวนลม ห่มรักไป

....ขอสายลม ห่มรัก ข้างกายเจ้า
ขอมีเรา เคียงกัน ครองฝันใฝ่
คลอเคลียคู่ธนูดังกังวานไกล
ก่อนหลับใหล ในห้วงฝัน ม่านจันทรา....

[ปางสีฝุ่น]

เสมือนเจ้า..หดหู่..มองดูว่าว
คราโฉบฉิว..ริ้วข้าว..ราวคลื่นฝัน
ในคืนหมอง..น้องข้าฯ..มาชมจันทร์
กับดาวดื่น..หมื่นพัน..อันพร่างพราย

ธนูว่าว..วก-วับ..กับลมหวิว
ใจ.น้องข้าฯ..ดั่ง.ปลิว..ละลิ่วหาย
โอ้ว่า.เจ้า..มายืนเดี่ยว.อย่างเปลี่ยวดาย
ระวังยุง..ตัวร้าย..จะกรายกรอม


 

[ตะวันฉาย]

 
[/quote]

เสมือนเจ้า..หดหู่..มองดูว่าว
คราโฉบฉิว..ริ้วข้าว..ราวคลื่นฝัน
ในคืนหมอง..น้องข้าฯ..มาชมจันทร์
กับดาวดื่น..หมื่นพัน..อันพร่างพราย

ธนูว่าว..วก-วับ..กับลมหวิว
ใจ.น้องข้าฯ..ดั่ง.ปลิว..ละลิ่วหาย
โอ้ว่า.เจ้า..มายืนเดี่ยว.อย่างเปลี่ยวดาย
ระวังยุง..ตัวร้าย..จะกรายกรอม


 

.....ธนูว่าว ได้นำใจ น้องไปแล้ว
ไม่มีแล้ว คนเคยยิ้ม เคยสดใส
ตอนนี้หนา น้องพี่มา เจ็บปวดใจ
เฝ้าร้องไห้ คร่ำครวญ เพียงเดียวดาย

....มีน้ำตา เป็นเพื่อน ในยามหม่น
ไม่มีคน รู้ใจ เหมือนวันเก่า
ต่อจากนี้ จะมี เพียงตัวเรา
ที่ยังเศร้า อาลัย ไว้คนเดียว

....ธนูว่าว ส่งเสียง ร่ำร้องหา
มีน้ำตา พรั่งพรู หลั่งเป็นสาย
ฤทัยนี้ หมองไหม้ ก็มิวาย
สิ้นสลาย เสียงว่าว คราวสิ้นลม...

[ดาวระดา]

ข้างเดือนแจ่มแซมจ้าดาราล้อม
ต่างยินยอมพร้อมพลีสาดสีแสง
อาบไล้นาป่าเนินคลุมเถินแปลง
ส่องสำแดงแสงดาวสกาวเดือน

ดึกสดับจับเสียงสะนูว่าว
กลางลมหนาวก้าวก่นเป่ามนตร์เกลื่อน
คล้ายบีบคัดรัดขึงคะนึงเตือน
ให้อย่าร้างลืมเลือนจงเคลื่อนคืน

เสียงขัดหูสะนูใครให้ไหวหวั่น
ท่ามแสงจันทร์เจ็บท้นต้องทนฝืน
คล้ายหยอกเย้ยเผยย้ำให้กล้ำกลืน
ปลุกเศร้าตื่นฟื้นตรมระทมตำฯ

[ตะวันฉาย]

[[/quote]

น้องตะวันฉาย...

บทกลอนที่เขียนมีความไพเราะจริงๆในความเห็นของพี่ มีเพียงสิ่งเดียวที่ขาดหายไป
คือสัมผัสระหว่างวรรค ถ้าแก้ไขตรงนี้อีกนิดนะ กลอนน้องตะวันฉายจะลงตัวเลยหละ

หมั่นฝึกไว้นะน้องตรงสัมผัสระหว่างวรรค...และหากเป็นไปได้สัมผัสใน ในบางจุดเพื่อ
เพิ่มความไพเราะของบทกลอนจ้า....

ขอบคุณคะพี่ victoriasecret ตะวันกำลังพยายามฝึกสัมผัสระหว่างบทจ้า
ยอมรับคะว่าเป็นข้อเสียอย่างหนึ่งของตะวันที่แก้ไม่หายสักที
แต่พยายามอีกทีจะเป็นไรไป ตะวันฉาย ขอน้อมรับคะ
ขอบคุณพี่ๆที่เป็นกำลังใจและคอยแนะนำนะคะ

[ตะวันฉาย]

...ลมเหมันต์พัดผ่านม่านสายหมอก    เข้าโอบกอดแผ่ซ่านผ่านทั่วถิ่น
สะนูว่าวแว่วตามลมให้ได้ยิน              ใจถวิลถึงยุพินคนไกลตา
ฤดูกาลผ่านวสันต์ครั้นต้นหนาว         กี่ครั้งคราวไม่มีข่าวเจ้าเลยหนา
อยู่แห่งไหนหนอเจ้าแม่กานดา           หวังเพียงว่าแว่วเสียงว่าวเจ้าได้ยิน
...ยังจำได้ไหมเล่ากับคำมั่น                เกี่ยวก้อยกันสัญญาใจยามไกลสิ้น
ถึงห่างไกลใจดึงฟ้ามาจดดิน              ชื่นชีวินมีเจ้านั้นร่วมอยู่เคียง
หรือลืมแล้วคำสัญญาที่เคยให้              ฝากว่าวไปกับสายลมให้ส่งเสียง
สะนูว่าวขับกล่อมเป็นสำเนียง              หวังแค่เพียงย้ำน้องยาว่าอย่าลืม...

[เพรางาย]

แว่วเสียงว่าวสะนูอยู่เหนือทุ่ง
หอมข้าวฟุ้งฟ่องฟ้าหน้าลมหนาว
ว่าวครวญเพลงฝากจันทร์พันหมู่ดาว
หวังสื่อข่าวส่งไปถึงใครกัน

หวานเสียงทุ้มทุ่มเทเห่เพลงกล่อม
เหมือนยินยอมน้อมใจให้จอมขวัญ
ว่าวพลิ้วพรอดออดคำพร่ำรำพัน
เกี่ยวใจฉันลอยไปถึงไหนแล้ว

 

[Kotchanan]

หนาวลมแรงแสงแดดเริ่มแผดผิว
จิตหวาดหวิวไหวหวั่นฉุดขวัญหาย
กระตุกป่าน ม่านหนาว ว่าวเดียวดาย
ยินลมเสียดสีสาย.. กรีดใจนัก

ปล้องไผ่เหลาเก่าคร่ำทิ่มตำจิต
หนอ..สะกิด ใจช้ำ สุดห้ามหัก
เคยสองมือหนึ่งใครมาทายทัก
ร่วมร้อยรักถักป่าน..ถึงชานเรือน

หมดเยื่อใยสายป่านปานขาดสิ้น
ปี่ซังยินล่องลมตรมใดเหมือน
พิศเถียงนารกร้างกลางทุ่งเดือน
ขาดคนเยือนควงเคียว.. คราวเกี่ยวรวง
                            .....
กระตุกว่าวเชิดหน้าน้ำตาหลั่ง
เพียงหนึ่งครั้งฟังเสียงเคียงแดนสรวง
แว่วธนูล้อลมพรมแดดวง
เผื่อฉุดห้วงห่วงหา.. สักคราครั้ง.

[ตะวันฉาย]

...ทุ่งรวงทองอำพันพลิ้วไสว
ท้องทุ่งไกลอร่ามงามหนักหนา
สายลมโยกโอนเอนข้าวในนา
รอเวลาเก็บเกี่ยวใช้เคียวกัน

...ยามดึกดื่นค่ำคืนยังไร้เจ้า
พี่ยังเฝ้ารอคอยคล้ายความฝัน
เจ้าจากนาลาลับนับคืนวัน
ใจพี่สั่นหวั่นเจ้าไม่คืนนา

...สะนูว่าวลอยลมยามส่งเสียง
แว่วมาเพียงเบาๆเย้าหยอกข้า
มาตอกย้ำกล้ำกลืนฝืนอุรา
น้ำไหลมาจากนัยน์ตาข้าหลั่งริน

...หวังสายลมพัดเสียงสะนูว่าว
ช่วยส่งข่าวว่าใจข้าถวิล
ยังคิดถึงยังรักแม่ยุพิน
แว่วได้ยินถึงหูเจ้า...เฝ้ากลับนา....

[จะไม่เด็ด]

สะนูว่าวเคล้าลมภิรมย์สนาน
เหมันต์กาลเจ้ามาเยือนเหมือนแต่ใหน
พาลมหนาวเคล้าพิรุณมาวุ่นใจ
ให้ฝันใฝ่ได้เคียงนางกลางลานคอย...

...แบบว่า...ไม่รู้สิ

[ดาวระดา]

ขอนางเคียงเพียงคืนมายืนคู่
ฟังสะนูวู้รับสดับขาน
ดั่งดนตรีเทพแถนแดนวิมาน
บรรเลงเพลงประทานลานรักเรา

ให้ไหวหวามท่ามทรวงทั่วปวงทิศ
อ้อมแขนชิดโอบนางให้จางเหงา
เสียงหายใจไล่จับซับบางเบา
ออกและเข้าข้างหูยอดชู้เชย

[เพรางาย]

ว่าวสะนูกู่คำพร่ำฟ้องฟ้า
ปวงเทวาเงี่ยฟังยังกำสรด
เฝ้าเพรียกซ้ำย้ำไปไม่ละลด
ใบไม้หยดน้ำค้างอ้างว้างใจ

เวทีหาวดาวร่ายพระพายโบก
คนวิโยคกำป่านทรวงพล่านไหว
สายสะเทือนสั่นสะท้านคว้านหทัย
คนจากกันลืมไหม...ว่าใครคอย