แรกคบกันเธอบอกฉันเป็นที่หนึ่ง
แสนซาบซึ้งฟังคำทำให้เผลอ
พอค่ำลงนอนหลับยังละเมอ
เพ้อถึงเธอคิดถึงเธอเสมอมา

เมื่อเวลาผ่านไปกลับเป็นอื่น
สุดจะฝืนเพียงบอกรักยากหนักหนา
มาวันนี้สิ่งที่ได้คือน้ำตา
หล่นลงมาแม่โขงรับสดับฟัง

โอ้แม่โขงไหลเชี่ยวไม่หวนคืน
กลับเป็นอื่นดวงใจเธอเคยฝากฝัง
ดวงตะวันแสนอบอุ่นคุ้นตาจัง
ดวงใจเธอที่เคยหวังกับเย็นชา

ต่อแต่นี้จะไม่รักจะหักจิต
จะไม่คิดก่อเพลิงพิศให้อิดหนา
จะหลีกหนีออกไปให้ไกลตา
แม้ครึ่งหน้าจะไม่มาให้เห็นกัน