Re: ผักบุ้งนาหน้าฝน

เพียงทาบยอดทอดดอกออกชูช่อ
มิห่างไหนไกลกอด้วยท้อหม่น
ประคองกลีบบางเบาเหงากมล
ด้วยรู้ตนต่ำต้อยเท่ารอยตม

ผักบุ้งนาหน้าฝนทนเหน็บหนาว
สีม่วงพราวพรางทุกข์ที่รุกถม
ภาพอดีตกรีดเก็บยังเจ็บจม
คงทับถมซ่อนเศร้าใต้เถาใบ (ผักบุ้งนาหน้าฝนค่ะ)

ซ่อนระทมถมทับอับวงศ์ศิลป์
ยอดถวิลครวญคร่ำช้ำเหตุไหน
เงาสะท้อนอ่อนเขียวยอดเรียวไกล
ยังท้าทายหัวใจให้หลงมนตร์

ผักบุ้งนาหน้านี้ยามผลิยอด
เป็นทิวทอดก้านสายไหวเรียวต้น
ชูสะบัด ก้าน ใบ ดอก หยอกเล่นกล
ยั่วกมลคนเห็นเป็นหลงนาง (ดาวพฤหัส)

ต้องขออนุญาตคุณเมฆายกหัวข้อนี้มานะคะ เพราะเห็นชื่อหัวข้อเหมือนกันน่ะ ~มะสะแปค่ะ~ ยิ้มแก้มแดง

...ตรึงเสมอเผลอพิศจิตสวาท
ในคำหยาดบาดเห็นอกเต้นผ่าง
ประพันธ์พจน์รจนาภาษาวาง
ยินสล้าง ยลสลวย ระรวยกานท์

...ปานประหนึ่ง ทอดยอด เจ้าออดอ้อน
เลื่อยองค์อร โอนพลิ้ว ระริ้วหวาน
ชูใบเด่น เช่นเฉก เสกสายธาร
คลุมด้วยม่าน ผืนแพร แลเขียวตอง

...ลอยน้ำใส ในนา ครากระเพื่อม
พระพายเชื่อม โชนชัด ตระหวัดผอง
ผักบุ้งบุญ ใบเบา เข้าทำนอง
แลผ่านสอง ตาซับ ซึ้งจับใจ

...เฉกชีวิต เวียนวน ของคนเคล้า
ทุกข์หนักเบา คือลม สมวิสัย
มีเซาะซัด พัดมา มีลาไป
จำตรึงไว้ให้มั่นอย่าผันตาม

...สุขฤทัย ยิ่งนัก พักใต้ร่ม
ต้นมะยม ข้างเคียง เทียงนาหนาม
ชมกอข้าว คราวควง ออกรวงงาม
เห็นนิยาม ค่าคุ้ง ท้องทุ่งจริง

...โอ้..ผักบุ้ง ...ทุ่งเถา เจ้าทอดยอด
แต่ไยเรา เขากอด แล้วทอดทิ้ง
เจ้าเขียวตอง อ๋องออก หลากดอกอิง
แต่ไยเรา เศร้าสิง แทบกลิ้งตาย...
ขำแบบกระแดะหน่อยๆ

...อิอิ..บทสุดท้าย..แถม..อิอิ

***เมฆา...***

ขอบคุณครับคุณมะสะแปร์ฮ่าๆๆ เกินเหตุการณ์ที่เหลื่อเชื่อมากๆครับ
คือ ชื่อกระทู้เดียวกัน หมวดเดียวกัน และที่สำคัญปล่อยลงบอร์ดแทบจะพร้อมกัน..อิอิ
ห่างกันแค่ 4 วินาที...เท่านั้นเองฮ่าๆๆ

หัวเราะเยาะ