ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พรายม่าน]

ลมเหนือ

ผ่านโขดเขินเนินแค้นแสนสาหัส
พายุเถื่อนโถมพัดสำเภาใหญ่
หนอทะเลจะเร่แล่นก็แสนไกล
เสียงฉุดลากหรือไร ที่แผ่วลง

แต่มือล้านหรือจะมุ่งเท่าใจมั่น
ที่เกาะเกิดเกี่ยวพัน จากเศษผง
ยังยืนหยัดก้าวย่างอย่างมั่นคง
กลางหวีดหวิวริ้วธง เพื่อเทิดธรรม

ควันทุรยศยังซ้ำระส่ำสาย
กากีชั่วคั่วทราย เข้าสาดย่ำ
น้ำตาไหลก็ไหลให้ใจจำ
มือที่ปาดยังกำ หรือจะเกรง

จนสำเภาที่เราเข็นข้ามขวากคด
ทิ้งหลังรอยทรหด โหดกุมเหง
มหาชัยโชยแว่วแผ่วคลอเพลง
ก็รู้เหล่าเผ่านักเลง จะโรยราย

บ้างกวาดทรายทลายดินหินโสโครก
ระบายใบขึ้นโบกล้อแดดบ่าย
บ้างชะเนาะเกาะไขว้ขันไม้พาย
บ้างเตรียมข้าวขนสะพายพาดรำแพน

อีกไม่นานแล้วหนอรอลมเหนือ
สำเภาเรือใบรอกจะออกแล่น
ถึงมิอาจคาดไว้ว่าใดแดน
แต่เทียบแค้นดินขมเกินข่มคืน

อรุณรอแสงเรืองอยู่เบื้องหน้า
เดือนเด่นดาวดาดนภา อยู่เต็มผืน
กับคำมั่นขวั้นมัดที่หยัดยืน
ใดจะฝืนฝ่ากล้านาวาไทย ฯ

พรายม่าน
๐๓.๑๒.๕๖

add complete
by klonthaiclub fb

[panthong.kh]

อาจเรือแตก แยกยับ นับแต่นี้
ล่องวารี ตีฝ่า สุดคว้าไขว่
แสนวิโยค โศกซ้อน สัญจรไป
ดั่งเรือใบ ไม่กาง ต่างเฉยชา

หากเป็นเรือ ใช้พาย หลายอันแท้
คนพายแย่ แน่นอน วอนเถิดหนา
ช่วยกันจ้ำ พายเข้า เฝ้านำพา
อย่าดึงขา ฉุดแขน ให้แคลนคลอน

ทางมืดมิด คิดช่วย ด้วยรักล้น
แม้นสับสน จนแต้ม แย้มหลอกหลอน
กลัวผีปู่ ผีย่า จะร้าวรอน
หลุมสั่นก่อน วอนเถิด เปิดช่องทาง

สุริยัน แสงจ้า ที่กล้าแกร่ง
ยังอ่อนแรง ยามเย็น แม้เห็นต่าง
พยุงเรือ อย่าให้ ได้อับปาง
ร่วมสรรค์สร้าง ทางสันติ วิถีไทย
๗/๑๑/๕๖

[รพีกาญจน์]

ลมสลาตัน

ทะเลเคยราบเรียบเงียบสงบ
คลื่นกระทบโขดเขินเนินไศล
สลาตันพลันจ่อก่อตัวไกล
เริ่มเคลื่อนไหวประชิดติดอีกครา

เมฆสีดำจำนวนขบวนก้อน
หมุนวนย้อนกราวกรูสู่แนวหน้า
เข้าขึ้นฝั่งทุกทิศปิดอาณา
มิรอท่าชำระปฏิกูล

สีหนาทฟาดเปรี้ยงเสียงสนั่น
กำหนดทัณฑ์พิพากษาจากสูรย์
แสงแปลบปลาบอสนีทวีคูณ
ส่องอาดูรหม่นหมองครองข่วงลาน

ฟ้าคะนองก้องดังครั้งแล้วเล่า
ฝนชะเกลาคราบเปื้อนเลือนสถาน
ลมแรงพัดปัดเป่าเศร้าหมดมาน
ทั่วแดนดานชื่นชมอุดมดี

พวงผกาพิสุทธิ์ผุดผ่องใส
ชูข่อใบแตกดอกออกทุกที่
พืชให้ผลต้นกอหน่อขจี
ไร้หนอนจีด้วงเจาะเกาะกัดกิน

เมื่อทะเลราบเรียบเงียบสงบ
สกลพบความสุขทุกข์โศกสิ้น
พิบัติภัยไคลคลาพ้นธานิน
ต่างยลยินแซ่ซ้องก้องถิ่นไทย

รพีกาญจน์

[--ณัชชา--]

รอเวลาฟ้าฝนเบื้องบนผ่าน
แต่มันนานเหลือล้นเกินทนไหว
เมื่อแผ่นดินเคยเย็นร้อนเป็นไฟ
เกรงเรือใบย่อยยับลงกับตา

ขอสำเภาลำนี้จงมีฤทธิ์
ผ่านลิขิตพ้นวิบัติดังปรารถนา
พายุร้ายใดใดไม่นำพา
แม่คงคารองรับอย่าอับปาง

--ณัชชา--

 

[กังวาน]

ขออาสาไปด้วยจะช่วยเหลือ
พยุงเรือลากรอกบอกใกล้ห่าง
พร้อมเผชิญคลื่นลมหินถมทาง
แสงสว่างเท่านั้นฉันต้องการ

พายุร้ายพรายพัดกัดจนกร่อน
มันกระฉ่อนแต่ชั่วตัวปากหวาน
เรือแทบแยกแตกลงเป็นผงดาน
ทรมานลูกเรือช่างเหลือเกิน

ตายเป็นตายวายวอดเพื่อยอดขวัญ
ขออีกวันลุยฝ่านาวาเหิร
คลื่นกระหน่ำซ้ำมากล้าเผชิญ
จะขอเดินจนสิ้นใจ...ถ้าไทยคง

---กังวาน---
 

[yaguza]

ไปเถิดไป พวกเรา ไปเถิดไป
จงพร้อมใจ เข้าฝั่ง ดั่งประสงค์
แล้วยืดอก ประกาศ อย่างอาจอง
ชาวประมงค์ เยี่ยงตู ขอสู้ตาย

แม้พายุ แรงจัด พัดกระหน่ำ
ช่วยกันจ้ำ นะสู สู่ที่หมาย
มาถึงฝั่ง รุ่งสาง แทบวางวาย
คิดถึงยาย เหลือเกิน เดินกลับเรือน

 


...ยากูซ่า....

[รัตนาวดี]

 


...ยนหมากเคี้ยว เสียวฟัน ใจสั่นวูบ
เห็นเจ้าตูบ วิ่งซ่า ทำท่าเหมือน
มีใครโผล่ มานั่น มันคอยเตือน
ใครมาเยือน ยายหนอ อ๋อ..ทิดยา...

...ไหนบอกเยี่ยม ทุกที มีของฝาก
ทีท่ามาก มือเปล่า เศร้าเลยหนา
ยืมเรือยาย พายไป ไม่พายมา
หากคราวหน้า ยืมใหม่  ต้องให้คอย...

★ รัตนาวดี ★
 

สุขสันต์เดือนธันวาทุกท่านค่ะ