ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Hades]

ขอคำศัพท์อย่างเดียวก็ได้ครับเดียวผมไปถอดเองก็ได้



เมื่อนั้น                         ท้าวกะหมังกุหนิงเรืองศรี
เสด็จเหนือแท่นรัตน์มณี      ภูมีเห็นสองอนุชา
จึงตรัสเรียกให้นั่งร่วมอาสน์   สำราญราชหฤทัยหรรษา
แล้วปราศรัยระตูบรรดามา     ยังปรีดาผาสุขหรือทุกข์ภัย
ซึ่งเราให้หามาทั้งนี้            จะไปตีดาหากรุงใหญ่
ระตูทุกนครอย่านอนใจ        ช่วยเราชิงชัยให้ทันการ


เมื่อนั้น                          เหล่าระตูปรีดิ์เปรมเกษมศานต์
จึงสนองมธุรสพจมาน          พระมีการสงครามแต่ละครั้ง
จะตั้งหน้าอาสาออกชิงชัย      มิได้ย่อท้อถอยหลัง
สู้ตายไม่เสียดายชีวัง           กว่าจะสิ้นกำลังของข้านี้



เมื่อนั้น                          ท้าวกะหมังกุหนิงเรืองศรี
ฟังระตูทูลตอบชอบที          สมถวิลยินดีปรีดา
จึงตรัสว่าท่านมาเหนื่อยนัก    จงไปพักพลขันธ์ให้หรรษา
ตรัสพลางทางชวนอนุชา      เข้ามหาปราสาทรูจี



ลดองค์ลงนั่งบนแท่นทอง      กับด้วยพระน้องทั้งสองศรี
จึงตรัสเล่าความตามคดี        จนใช้เสนีถือสารไป

เมื่อนั้น                           สองกษัตริย์ฟังแจ้งแถลงไข
จึงทูลขัดทัดทานทันใด         เป็นไฉนผ่านเกล้ามาเบาความ
อันสุริย์วงศ์เทวัญอสัญหยา     เรืองเดชเดชาชาญสนาม
ทั้งโยธีก็ชำนาญการสงคราม   ลืมนามในชวาระอาฤทธิ์
กรุงกษัตริย์ขอขึ้นก็นับร้อย      เราเป็นเมืองน้อยกระิจิดหริด
ะแข่งแสงอาทิตย์                เห็นผิดระบอบบุราณมา
ใช่จะไร้ธิดาทุกธานี             มีงามแต่บุตรีท้าวดาหา
พระองค์จงควรตรึกตรา         ไฟร่ฟ้าประชากรจะร้อนนัก


(เหลืออีกบทน้า นั่งพิมเองช่วยหน่อยนะครับ)

[Hades]

เมื่อนั้น                                       ท้าวกะหมังกุหนิงมีศักดิ์
จึงบ่ายเบี่ยงเลี่ยงตอบพระน้องรัก          ใช่จะหาญหักวงศ์เทวัญ
ด้วยบัดนี้บุตรีดาหา                          จรกาให้มาตุนาหงัน
เราจะยกพลไกรไปโรมรัน                   ช่วงชิงนางนั้นกับจรกา




เมื่อนั้น                                        สองระตูทูลตอบพระเชษฐา
เมื่อนางยังอยู่กับบิดา                        ที่ในดาหากรุงไกร
แม้นเกิดการสงครามช่วงชิง                 ท้าวดาหาหรือจะนิ่งดูได้
จะบอกความไปสามเวียงชัย                 กรีธาทัพใหญ่มามากมาย
จะเป็นศึกกระหนาบหน้าหลัง                เหลือกำลังโยธาทั้งหลาย
ถ้าเสียทีเพลี่ยงพล้ำสิซ้ำร้าย                จะอัปยศอดอายแก่จรกา





เมื่อนั้น                                        ท้าวกะหมังกุหนิงนาถา
จงตรัสตอบสองพระน้องยา                  ซิ่งว่านี้เจ้าไม่เข้าใจ
อันระเด่นมนตรีกุเรปัน                        ก็ขัดข้องเคืองกันเป็นข้อใหญ่
ไปอยู่เมืองหมันหยากว่าปีไป                 ที่ไหนจะยกพลมา
แ่ต่กาหลังสิงหัดส่าหรี                        จะกลัวดีเป็นกระไรหนักหนา
ฝ่ายเราเล่าก็สามพารา                        เป็นใหญ่ในชวาแว่นแคว้น
ถึงทัพจรกาล่าสำนั้น                          พี่ไม่พรั่นให้มาสักสิบแสน
จะหักโหดโจมตีให้แตกแตน                  พักเดียวก็จแล่นเข้าป่าไป
เจ้าอย่าย่อท้อไม่พอที่                         แต่เพียงนี้ไม่พรั่นหวั่นไหว
เอ็นดูนัดดาโศกาลัย                          ว่ามืได้อรไทจะมรณา
แม้นวิหยาสะกำมอดม้วย                      พี่ก็คงตายด้วยโอรสา
ไหนไหนในจะตายวายชีวา                   ถึงเร็วถึงช้าก็เหมือนกัน
ผิดก็ทำสงครามดูตามที                      เคราะห์ดีก็จะได้ดังใฝ่ฝัน
พี่ดังพฤกษาพนาวัน                          จะอาสัญเพราะลูกเหมือนกล่าวมา



เมื่อนั้น                                         สองกษัตริย์ฟังตรัสพระเชษฐา
จะเซ้าซี้ก็จะขัดพระอัชฌา                    ต่างก้มพักตราไม่พาที


เมื่อนั้น                                         ท้าวกะหมังกุหนิงเรืองศรี
ชวนสองอนุชาธิบดี                           เข้าสู่ที่บรรทมสำราณ




ขอขอบคุณล่วงหน้าเลยนะครับ^^
 

[Hades]

 

[...สียะตรา..]

......ถอดความนี่หมายถึงอย่างไรคะ...แปลมาเป็นข้อความธรรมดารึไง...ตอบไวด้วย..จะนอนแล้ว

[...สียะตรา..]

เมื่อนั้น                         ท้าวกะหมังกุหนิงเรืองศรี
เสด็จเหนือแท่นรัตน์มณี      ภูมีเห็นสองอนุชา
จึงตรัสเรียกให้นั่งร่วมอาสน์   สำราญราชหฤทัยหรรษา
แล้วปราศรัยระตูบรรดามา     ยังปรีดาผาสุขหรือทุกข์ภัย
ซึ่งเราให้หามาทั้งนี้            จะไปตีดาหากรุงใหญ่
ระตูทุกนครอย่านอนใจ        ช่วยเราชิงชัยให้ทันการ


เมื่อนั้น                          เหล่าระตูปรีดิ์เปรมเกษมศานต์
จึงสนองมธุรสพจมาน          พระมีการสงครามแต่ละครั้ง
จะตั้งหน้าอาสาออกชิงชัย      มิได้ย่อท้อถอยหลัง
สู้ตายไม่เสียดายชีวัง           กว่าจะสิ้นกำลังของข้านี้



เมื่อนั้น                          ท้าวกะหมังกุหนิงเรืองศรี
ฟังระตูทูลตอบชอบที          สมถวิลยินดีปรีดา
จึงตรัสว่าท่านมาเหนื่อยนัก    จงไปพักพลขันธ์ให้หรรษา
ตรัสพลางทางชวนอนุชา      เข้ามหาปราสาทรูจี



ลดองค์ลงนั่งบนแท่นทอง      กับด้วยพระน้องทั้งสองศรี
จึงตรัสเล่าความตามคดี        จนใช้เสนีถือสารไป

เมื่อนั้น                           สองกษัตริย์ฟังแจ้งแถลงไข
จึงทูลขัดทัดทานทันใด         เป็นไฉนผ่านเกล้ามาเบาความ
อันสุริย์วงศ์เทวัญอสัญหยา     เรืองเดชเดชาชาญสนาม
ทั้งโยธีก็ชำนาญการสงคราม   ลืมนามในชวาระอาฤทธิ์
กรุงกษัตริย์ขอขึ้นก็นับร้อย      เราเป็นเมืองน้อยกระิจิดหริด
ะแข่งแสงอาทิตย์                เห็นผิดระบอบบุราณมา
ใช่จะไร้ธิดาทุกธานี             มีงามแต่บุตรีท้าวดาหา
พระองค์จงควรตรึกตรา         ไฟร่ฟ้าประชากรจะร้อนนัก


...ท้าวกะหมังกุหนิงเป็นราชาเมืองใหญ่แต่ยังด้อยกว่ากรุงดาหา...ระตูที่มาเฝ้าหมายถึงเจ้านครรองๆลงมาประมาณประเทศราช...

[เอ๊พ]

คุณฮาเด็สเจอทีเด็ดแล้วงานนี้
พบคนจี้รักอิเหนาเข้าเต็มหัว
ใจเจ้าหล่อนทิ้งทุกอย่างไม่มีกลัว
ชอบเข้าไส้เรื่องชัวร์ ดูนิกเธอ

[...สียะตรา..]

เมื่อนั้น                                       ท้าวกะหมังกุหนิงมีศักดิ์
จึงบ่ายเบี่ยงเลี่ยงตอบพระน้องรัก          ใช่จะหาญหักวงศ์เทวัญ
ด้วยบัดนี้บุตรีดาหา                          จรกาให้มาตุนาหงัน
เราจะยกพลไกรไปโรมรัน                   ช่วงชิงนางนั้นกับจรกา




เมื่อนั้น                                        สองระตูทูลตอบพระเชษฐา
เมื่อนางยังอยู่กับบิดา                        ที่ในดาหากรุงไกร
แม้นเกิดการสงครามช่วงชิง                 ท้าวดาหาหรือจะนิ่งดูได้
จะบอกความไปสามเวียงชัย                 กรีธาทัพใหญ่มามากมาย
จะเป็นศึกกระหนาบหน้าหลัง                เหลือกำลังโยธาทั้งหลาย
ถ้าเสียทีเพลี่ยงพล้ำสิซ้ำร้าย                จะอัปยศอดอายแก่จรกา





เมื่อนั้น                                        ท้าวกะหมังกุหนิงนาถา
จงตรัสตอบสองพระน้องยา                  ซิ่งว่านี้เจ้าไม่เข้าใจ
อันระเด่นมนตรีกุเรปัน                        ก็ขัดข้องเคืองกันเป็นข้อใหญ่
ไปอยู่เมืองหมันหยากว่าปีไป                 ที่ไหนจะยกพลมา
แ่ต่กาหลังสิงหัดส่าหรี                        จะกลัวดีเป็นกระไรหนักหนา
ฝ่ายเราเล่าก็สามพารา                        เป็นใหญ่ในชวาแว่นแคว้น
ถึงทัพจรกาล่าสำนั้น                          พี่ไม่พรั่นให้มาสักสิบแสน
จะหักโหดโจมตีให้แตกแตน                  พักเดียวก็จแล่นเข้าป่าไป
เจ้าอย่าย่อท้อไม่พอที่                         แต่เพียงนี้ไม่พรั่นหวั่นไหว
เอ็นดูนัดดาโศกาลัย                          ว่ามืได้อรไทจะมรณา
แม้นวิหยาสะกำมอดม้วย                      พี่ก็คงตายด้วยโอรสา
ไหนไหนในจะตายวายชีวา                   ถึงเร็วถึงช้าก็เหมือนกัน
ผิดก็ทำสงครามดูตามที                      เคราะห์ดีก็จะได้ดังใฝ่ฝัน
พี่ดังพฤกษาพนาวัน                          จะอาสัญเพราะลูกเหมือนกล่าวมา



เมื่อนั้น                                         สองกษัตริย์ฟังตรัสพระเชษฐา
จะเซ้าซี้ก็จะขัดพระอัชฌา                    ต่างก้มพักตราไม่พาที


เมื่อนั้น                                         ท้าวกะหมังกุหนิงเรืองศรี
ชวนสองอนุชาธิบดี                           เข้าสู่ที่บรรทมสำราณ


........................................................


ตุนาหงัน....คู่ครอง..คู่หมั้นหมาย....ศึกครั้งนี้ท้าวกะหมังกุหนิงหมายชิงบุษบาจากจรกาให้วิหยาสะกำบุตรชาย...ระเด่นมนตรีกุเรปัน..หมายถึงอิเหนา..ซึ่งขัดใจกับเมืองดาหาเรื่องบุษบาเช่นกัน


อัชฌาสัย
 
อัชฌาสัย
ความหมาย

[ไส] น. กิริยาดี; นิสัยใจคอ, ความรู้จักผ่อนปรน; ใช้ว่า อัชฌา ก็มี, (โบ) อัชฌาศัย. (ป.; ส. อธฺยาศย).


...เหนื่อยมั่ก...แฮ่กๆๆๆ...หวังว่าจะเป็นประโยชน์เล็กๆน้อยๆนะคะ...

 
 

[...สียะตรา..]

...งามละม้ายคล้ายดังกับบุตรี................ใครเห็นเป็นที่จำเริญใจ
......องค์อสัญแดหวาวราฤทธิ์...............เสกแสร้งนฤมิตกริชให้
...วางลงข้างองค์พระดนัย....................จารึกนามนั้นใส่กริชมา
......ชื่อระเด่น สียะตรา หนึ่งหรัด.............สืบวงศ์พงศืกษัตริย์อสัญหยา


...สงสัยตรงไหนถามได้นะคะ...ดึกๆตื่นมาจะพยายามหาคำตอบให้ค่ะ...